Dramatische ironie wordt gebruikt om verborgen betekenissen in dialogen of acties van personages te verbeteren, omdat het publiek begrijpt dat er meer aan de hand is dan de personages zelf. Deze kennis kan een sfeer van spanning of zelfs komedie creëren. De personages die zich niet bewust zijn van de onderliggende waarheid van een situatie, lijken schijnbaar ongepast of zelfs dom te handelen, omdat ze de ware intenties van andere personages niet kennen, of de werkelijke gebeurtenissen die zich in de plot hebben voorgedaan. Hun misverstanden kunnen leiden tot meer conflicten en een gevoel van tragedie voor het publiek of de lezer. Wanneer Brutus bijvoorbeeld probeert te beslissen of hij al dan niet toetreedt tot de samenzwering tegen Caesar in De tragedie van Julius Caesar , ontvangt hij verschillende brieven die schijnbaar zijn geschreven door inwoners van Rome, en smeekt hem om de macht van Caesar te ondermijnen. Dit is uiteindelijk wat Brutus ertoe dwingt om zich eindelijk bij de samenzwering aan te sluiten, maar het publiek weet dat die brieven zijn geschreven door Cassius, een hebzuchtige senator die Caesar wil vernietigen en een deel van zijn macht wil verwerven.
