"Yellow Wall-paper", napisane przez Charlotte Perkins Stetson, analizuje postawy lekarzy wobec kobiet i chorób psychicznych pod koniec 19 wieku. Stetson, która sama była traktowana z kontrowersyjnym "Rest Cure", stworzonym przez dr Weir Silas Mitchell, znalazła się wściekła na jej leczenie. Kobiety były postrzegane jako słabe i stale zdenerwowane, zwłaszcza w środowisku medycznym, które w dużej mierze ignorowały prawdziwe choroby psychiczne i zmagania, takie jak depresja poporodowa. Stetson (później Gilman) stał się mistrzem dla feminizmu i kobiet, które ruszyły w karierę i role poza domem. W swojej najbardziej pamiętnej pracy "Żółty papier ścienny", Stetson bada nowe powieści o swoim czasie, w tym choroby umysłowe, leczenie kobiet w małżeństwie i medycynie oraz znaczenie ekspresji emocjonalnej i wolnej myśli.
Charlotte Perkins Stetson ożenił się z Charlesem Walterem Stetsonem w 1884 roku, a po urodzeniu ich córki Katharine w 1885 roku, Charlotte przeszła biedę depresji poporodowej. W tym czasie była postrzegana przez dr Weira Silasa Mitchella, wybitnego neurologa, który przepisał jej "leczenie resztkowe" za jej dolegliwość. Podczas tego zabiegu, Charlotte nie mogła zostawić łóżka, karmić się, a nawet odwrócić się w łóżku. Leczenie trwało 6-8 tygodni, podczas których Charlotte prowadziła dziennik swojej nędzy. Chociaż dr Mitchell wierzył, że lekarstwo jest walką z moralnością i wolą, leczenie było prawie zawsze przydzielane pacjentom i stało się to w stanie całkowitego poddania się lekarzom płci męskiej, małżonkom i członkom rodziny. W tym okresie kobiety były postrzegane jako słabsze i bardziej kruche, a zatem ich umysły także potrzebowały wzmocnienia. Charlotte Perkins Stetson była tak wstrząśniona przez leczenie przepisane jej przez dr Mitchell, że skończyła się, włączając go w jej krótką opowieść "Żółty papier ścienny" i wysyłając mu kopię po jej opublikowaniu. Studenci mogą przeczytać więcej o "Cure reszt" i stosunku do kobiet w medycynie w następujących zasobach:
