Dziwny przypadek doktora Jekylla i pana Hyde'a , napisany przez Roberta Louisa Stevensona, łączy horror ludzkiej duszy z obrzydzeniem do wiktoriańskiego znaczenia reputacji. Stevenson zagłębia się w najciemniejsze czeluści ludzkości i wydaje się odkrywać to, czego Zygmunt Freud nie opublikuje przez kolejne 15 lat: represje id lub instynktowną stronę ludzkiej natury przez superego lub część nas, która trzyma się kulturowych ideałów i zasad, zgodnie z którymi zostaliśmy wychowani. Żona Stevensona, czytając jego pierwszy szkic noweli, zauważyła, że czyta się ją jak alegorię i rzeczywiście odzwierciedla wiktoriańską walkę „podwójnego ja”. Społeczeństwo wiktoriańskie w Anglii było tak pochłonięte moralnością i cnotą, że wiele rzeczy uznanych za „zabawne” lub „przyjemne” nazwano grzechem. Nogi fortepianu nazywano „kończynami”, ponieważ słowo „noga” uważano za grzeszne. Stevenson bada tę dwoistość ludzkiej natury, cnoty ze względu na reputację, w porównaniu z potrzebą wolności, aby nie popaść w szaleństwo – lub, co gorsza, znudzić.
W najprostszych słowach, sobowtór jest czyimś Twin lub podwójne. Sobowtóry są czasami używane do odwoływania się do podobizny celebrytów lub ostatnich interesujących wiadomości, w których ludzie, którzy wyglądają jak bliźniacy, spotykają się w samolocie. Czasami sobowtór może być „złym bliźniakiem”; może być również reprezentatywna dla podwójnego życia.
Czy dr Jekyll/Mr. Hyde kiedykolwiek zdarzył się w prawdziwym świecie? Tak! W rzeczywistości psychologowie nazywają to obecnie zaburzeniem tożsamości dysocjacyjnej (zwanym także zaburzeniem wieloosobowej osobowości).
30 dniowa gwarancja zwrotu pieniedzy Tylko nowi klienci Pełna cena po ofercie wstępnej
