Wilk stwierdza, że jest w nastroju na przyzwoity posiłek i puka do drzwi babci. Przerażona babcia wie, że zostanie zjedzona. Wilk nie jest zadowolony z babci, ponieważ była mała i twarda, więc postanawia poczekać, aż Czerwony Kapturek wróci ze spaceru po lesie. Wilk ubiera się w babciowe ciuchy, kręci włosy i czeka na babcinym fotelu.
Kiedy mała dziewczynka wchodzi, komentuje wielkie uszy i oczy Wilka; wilk odpowiada, że pomogą ją lepiej słyszeć i widzieć. Wilk jest całkiem szczęśliwy, że ma zamiar zjeść dziecko, ale mała dziewczynka komplementuje futro wilka. Wilk złości się na nią za to, że powiedziała niewłaściwą linijkę, ale stwierdza, że i tak ją zje. Czerwony Kapturek uśmiecha się, wyciąga ukryty w majtkach pistolet i strzela do wilka.
Kilka tygodni później narrator spotyka Czerwonego Kapturka w lesie i stwierdza, że wygląda zupełnie inaczej; nie ma na sobie czerwonego płaszcza. Zamiast tego nosi śliczny futrzany płaszcz z wilczej skóry.
