Anak, Pinyang initin mo na ang pagkain natin upang may kakainin na tayo mamayang hapunan.
Opo Inay, alam ko naman po ang gagawin wag na po kayo mag alala.
Diba ang dali-dali lang naman talaga ng mga ito, alam na alam ko na lahat ng mga gagawin dito
May isang bahay na mayroong dalawang tao lamang ang nakatira. Si Aling Mary na nagiisang ina at ang kaniyang 12 anyos na anak na si Pinyang,
Hay nako, ang sama ng pakiramdam ko. Makapagpahinga nga muna hanggang bumalik ang aking sigla.
Malimit na utusan ni Aling Mary si Pinyang sa mga gawaing bahay upang matuto ito, ngunit ang kaniyang anak ay laging sumasagot ng alam niya na ang mga gagawin kaya hinahayaan na lang ni Aling Mary ang kaniyang anak.
Ako na lang laging nagawa dito sa bahay, kailan kaya ako makakapag pahinga. Haaaay
Anak, Pinyang, maaari mo ba akong pag luto ng aking pagkain para makainom na ako ng gamot?
Nag init na ng pagkain si Pinyang sabay bulong na alam na alam naman niya ang kaniyang gagawin.
Hindi ko po makita inay
Inay! Nasaan po ba ang sandok inay?!
Sa mga sumunod na araw, nagkasakit si Alling Mary dahil sa kapaguran. Pumunta ito sa kaniyang kwarto upang makapag pahinga. Napilitan si Pinyang na gawin ang mga gawaing bahay dahil may sakit ang kaniya ina.
Tumagal ang sakit ni Aling Mary. Inutusan ni Aling Mary na magluto ng pagkain para sa kaniya dahil hindi ito makakilos pa. Sinunod ni Pinyang si Aling Mary ngunit labag sa kaniyang kalooban.
Inay sige po, ako na po ang magluluto. Alam na alam ko na po iyon inay.
Habang ipinagluluto ni Pinyang ang kaniyang ina, hindi nito mahanap ang panghalong sandok na kailangan niya sa pagluluto. Paulit-ulit niyang tinanong ang kaniyang ina kung nasaan ang sandok.