Amser maith yn ol yn y pumed canrif roedd brenin or enw Brynchan Brecheiniog. A roedd ganddo ferch o'r enw Dwynwen. Roedd Dwynwen dros ei ffen a'i chlustiau gyda Maelon. Sef Dyn tlawd. A hefyd yn ol rhai roedd Maelon dim yn digon da i Dwynwen
Na!
Prioda'r dyn yma
Ond roedd tad Dwynwen yn benderfynol bod Dwynwen yn priodi rhywyn cyfoethog. Roedd Dwynwen yn wyllt gacwn oherwydd roedd hi'n caru Maelon!
Ti'n siwr?
Rhedodd Dwynwen at Maelon, er mwyn gallu dweud y newyddion mawr, ond doedd Maelon ddim yn hapus gda hyn o gwbl a dywedodd wrth Dwynhwen bod e byth am weld Dwynwen eto! Felly rhedodd Dwynwen i ffwrdd.
Rhedodd Dwynwen i ffwrdd i'r coed tywyll. Dyna'r unig le a oedd llonydd. Cwympoodd hi i gysgu yn gorffwys ar goeden
Yn y bore dyhunodd Dwynwen fynny a gwelodd hi ysbryd, gofynodd yr ysbryd Dwynwen am dri dymuniad. Dymunodd Dwynwen bod Maeln yn cael ei dadrewi, bod yn lleian a cariadon cymru i fod yn hapus.
Cwpl o flynyddoedd wedyn adeiladodd Dwynwen Gapel ar ynys Llanddwyn.
