Tinanong si naho ng kanyang guro kung gusto niya sumali sa paligsahan ng kantahan sa kanilang eskwelahan at masaya naman siyang umoo
Pag ka uwi ni naho masaya niyang binalita sa kanyang nanay alli at tatay giyuu ang tungkol sa paligsahan at masaya naman ang kaniyang mga magulang kaya naman sabi ni naho mag eensyo na siya para sa paligsahanPag ka uwi ni naho masaya niyang binalita sa kanyang nanay alli at tatay giyuu ang tungkol sa paligsahan at masaya naman ang kaniyang mga magulang kaya naman sabi ni naho mag eensyo na siya para sa paligsahanPag ka uwi ni naho masaya niyang binalita sa kanyang nanay alli at tatay giyuu ang tungkol sa paligsahan at masaya naman ang kaniyang mga magulang kaya naman sabi ni naho mag eensyo na siya para sa paligsahan
Nag ensayo ng nag ensayo si naho hanggang sa dumating na ang araw ng paligsahan.
Ngayon na ang araw ng paligsahan ngunit umiiyak si naho dahil kinakabahan siya kumanata sa harap ng madaming tao kaya naman kwinento ng kanyang nanay alli ang ginawa niya noong bata siya para makakanta sa harap ng madaming tao sinabi ng kanyang nanay alli na"wag kang kabahan tumingin ka lamang sa amin ng iyong tatay" at ginawa iyon ni naho
At sinunod ni naho ang panyo ng kaniyang nanay alli at tumingin lamang siya sa kanila buong kanta at doon siya ay naging maayos nawala ang kanyang kaba dahil alam niyang anjan ang kanyang mga magula ng para suportahan siya
At doon itinanghal si naho bilang panalo sa paligsahan sa kantahan sa kanilang eskwelahan.