De creatie van cement maakte het voor de mens mogelijk om permanente structuren en belangrijke gebouwen te bouwen die bestand waren tegen de elementen en rampen. Het gebruik van cement legde de basis voor de moderne samenleving omdat het de start was van een hele industrie en handel en werd gebruikt om steden, havens, beschermende structuren, aquaducten en nog veel meer te bouwen.
Tegenwoordig zijn er verschillende soorten cement en elk heeft zijn doel. De uitvinding van cement liet mensen toe om significante structuren te bouwen die de elementen en zelfs rampen konden weerstaan. Veel van de cementconstructies in Rome staan nog steeds, waaronder het Pantheon en enkele aquaducten. Cement was een fundamenteel ingrediënt in het beschaven en moderniseren van de wereld; het stelde mensen in staat om aquaducten aan te leggen, die zorgden voor vers, schoon water en verhoogde sanitaire voorzieningen. Cement maakte het voor mensen mogelijk om zich op één plek te vestigen en hun nederzettingen te verstedelijken. Het vermogen om openbare gebouwen en voorzieningen te bouwen die de elementen, rampen en zelfs invasie konden weerstaan, heeft echt de basis gelegd voor de moderne samenleving. Noodzaak leidde tot de ontdekking van cement; cement leidde tot een modernere en beschaafdere samenleving; en vervolgens duwde de noodzaak de technologie weer naar voren in de huidige staat.
Terwijl het vroegst bekende voorkomen van cement ongeveer 12 miljoen jaar geleden was, door de natuurlijke verbranding van olieschalie die grenst aan kalksteen, was het eerste bekende opzettelijke gebruik van cement in 7000 voor Christus. Een kalkbetonnen vloer gemaakt van ongebluste kalksteen, stenen en water, werd ontdekt in Israël in 1985. Het volgende gebruik van kalkcement was pas millennia later toen de oude Egyptenaren kalkcement als een betonmortel gebruikten om blokken te binden en vul stenen muren. Van daaruit verspreidde kalkcement zich naar andere delen van de Middellandse Zee en rond 500 v.Chr. Gebruikten de Grieken dit om in de zon gedroogde bakstenen muren te vullen.
Later verbeterden de Romeinen de substantie door vulkanische as toe te voegen, waardoor het cement sterker werd en onder water gezet kon worden. Dit type cement werd "pozzolaancement" genoemd, naar het dorp Pozzuoli bij Mt. Vesuvius. De Romeinen gebruikten dit mengsel om verschillende grote gebouwen te bouwen, waaronder het Pantheon. Waar vulkanische as beperkt was, werd grondtegel of steenslag toegevoegd om het cement te versterken. De Romeinse architect en ingenieur Marcus Vitruvius Pollio beschreef cement en beton in zijn Tien Architectuurboeken in de 1e eeuw vGT. Na de Romeinen lijkt er echter een verlies van bouwvaardigheden in Europa te zijn. Tijdens deze afname werden mortels gehard door het langzame proces van carbonatatie van kalk; Pozzolana werd later in de Middeleeuwen herontdekt.
De Spanjaarden introduceerden in de 16e eeuw een bouwmateriaal met de naam tabby naar Amerika. Het was samengesteld uit oestershell kalk, zand en hele oesterschelpen. In de 17e en 18e eeuw begonnen ingenieurs opnieuw te experimenteren met cementsamenstellingen. Deze experimenten leidden tot de uitvinding van een vroeg Portland-cement door Joseph Aspdin. Cementtechnologie werd verder ontwikkeld als gevolg van de noodzaak om vuurtorens in Groot-Brittannië te bouwen om het verlies van schepen en vracht te voorkomen. In 1759 bleek dat een mengsel van kalk, klei en gebroken slakken afkomstig van ijzerproductie resulteerde in een mortel die onder water uithardde. In 1824 had Aspdin deze nieuwe cementsamenstelling gepatenteerd en Portlandcement genoemd omdat de substantie op Portland-steen leek, die in Engeland veel werd gebruikt. Het cement was gemaakt van gebakken fijngemalen klei en gecalcineerde kalksteen.
Het was in 1845 toen Isaac Johnson de eerste moderne vorm van Portland cement maakte toen hij een mengsel van krijt en klei vuurde bij hogere temperaturen dan Aspdin. De hogere temperaturen (1400-1500 ° C) veroorzaken 'clinkering', wat resulteert in de vorming van mineralen die reactief en sterker zijn. De draaioven werd uitgevonden in de 20ste eeuw en verving snel verticale schachtovens, die werden gebruikt om kalk te maken. De verbeterde ovens maakten gebruik van stralingswarmteoverdracht, die efficiënter was bij hogere temperaturen. Ook werd rond het begin van de 20e eeuw gips toegevoegd om de uitharding van het cement te controleren en kogelmolens om de klinker te slijpen. Deze meer recente ontwikkelingen leidden tot het moderne Portland-cement dat de meesten nu kennen en gebruiken. Letterlijk en figuurlijk is cement onderdeel van de basis waarop de moderne samenleving is gebouwd en staat ..
Cement is a fine powder made from limestone and other minerals, which acts as a binder in construction. When mixed with water, sand, and gravel, it forms concrete, a strong material used for buildings, roads, and bridges.
Cement is the ingredient that binds materials together, while concrete is a mixture of cement, water, sand, and gravel. Concrete is used for construction, and cement is what makes it hard and durable.
Cement is mainly made from limestone, clay, and gypsum. These materials are heated together in a kiln to form a powder that becomes cement.
Cement is vital because it provides the strength and stability needed for safe buildings, roads, bridges, and other infrastructure. Its binding properties make construction possible on a large scale.
Common types of cement include Portland cement, used for general construction, and white cement, used for decorative work. Each type is chosen based on the project’s needs.