Deze bronnen voor de Holocaust kunnen al dan niet geschikt zijn voor sommige groepen studenten. Gebruik uw gezond verstand bij het kiezen van materialen voor uw studenten. Zie onze lesplannen Geschiedenis van de Holocaust voor meer informatie over het onderwijzen van de Holocaust.
Storyboard That biedt ook een uitgebreid afbeeldingspakket (inbegrepen bij abonnement) dat grafische beelden bevat, inclusief slachtoffers van de Holocaust en nazi-soldaten. Vanwege de aard van dit materiaal is het standaard verborgen. Wijzig uw accountinstellingen.
Studentenactiviteiten voor Milkweed
Essentiële vragen voor Kroontjeskruid door Jerry Spinelli
- Wie zijn de hoofdpersonen in Milkweed en met welke uitdagingen worden zij geconfronteerd?
- Welke toespelingen (verwijzingen naar echte mensen, plaatsen, gebeurtenissen, religieuze praktijken, kunst, literatuur) waren aanwezig in de roman? Wat kun je uit deze toespelingen leren over de mensen en de tijdsperiode?
- Wat zijn enkele van de thema's, symbolen en motieven die in de roman voorkomen? Hoe helpt de symboliek je de personages en hun motivaties beter te begrijpen?
- Wat zijn enkele van de boodschappen die de auteur van Milkweed aan de lezer overbrengt over vriendelijkheid en moed? Waarom is het zo belangrijk om de Holocaust te onderwijzen, erover te leren en deze te herdenken?
- Wat is bildungsroman in de literatuur en hoe is dit een voorbeeld?
Samenvatting van Kroontjeskruid
Milkweed speelt zich af in Warschau, Polen, aan de vooravond van de nazi-bezetting in 1939. De lezer maakt kennis met de hoofdpersoon terwijl hij brood steelt van een voorbijganger. Hij is erg klein en buitengewoon snel, en daarom een zeer getalenteerde dief. De kleine jongen wordt betrapt door Uri, een andere jonge wees, die hem onder zijn hoede neemt. Uri vraagt de kleine jongen zijn naam en hij antwoordt "Stopthief". Het is alles wat hij ooit over zichzelf heeft geweten. Uri stelt het naamloze jongetje voor aan andere weeskinderen: Kuba, Enos, Ferdi, Olek, Big Henryk en Jon. Ze zoeken allemaal onderdak in een schuur nadat ze al het mogelijke voedsel hebben gestolen om te overleven. De kleine jongen geniet van zijn tijd met Uri. Ze brengen hun dagen door met het stelen van voedsel en feesten 's avonds terwijl ze onderdak zoeken in een verlaten kapperszaak. Uri knipt het haar van de kleine jongen, helpt hem met wassen en geeft hem nieuwe kleren.
De kleine jongen raakt op een dag bevriend met een jong Joods meisje genaamd Janina. Hij bewondert haar glimmende, zwarte lakschoenen. Ze wisselen geheime cadeautjes uit: eten en snoep. Wanneer de nazi's in september 1939 Polen binnenvallen en de controle over Warschau overnemen, kijkt de kleine jongen vol ontzag naar de 'parade' door de straten. Hij is zich niet bewust van het gevaar dat zal volgen. Na de invasie besluit Uri de kleine jongen een achtergrondverhaal en een identiteit te geven. Uri vertelt hem dat zijn naam Misha Pilsudski is en dat hij een Roma-jongen uit Rusland is met een vader, een moeder die waarzegster was, zeven broers en vijf zussen, en een favoriet paard genaamd Greta. Uri legt uit dat er bommen op zijn dorp zijn gevallen en dat hij werd gescheiden van zijn familie en dat hij daarom wees werd in Warschau. Misha is dol op zijn nieuwe verhaal en klampt zich eraan vast, terwijl hij gretig rent om Janina te vertellen dat zijn naam Misha Pilsudski is. Hij vertelt zijn verhaal aan iedereen die wil luisteren.
Ondertussen verscherpen de nazi’s hun controle rond de stad Warschau en richten ze zich op de Joden. Ze stellen een avondklok in, en op een avond, terwijl Misha gestolen voedsel aan zijn vrienden bezorgt, schiet een nazi op hem en snijdt zijn oorlel af. Misha heeft geluk dat hij nog leeft, maar dat weerhoudt hem er niet van om risico's te blijven nemen. Een andere vriend van Misha is het hoofd van een weeshuis, Dr. Korcak (gebaseerd op de echte Janusz Korczak), die onzelfzuchtig voor veel weeskinderen zorgt. Misha helpt hen ook door hen voedsel en kolen te brengen die hij steelt.
In de herfst van 1940 kregen alle Joden in Warschau het bevel om met geweld naar een getto te worden overgebracht. Destijds was de Joodse gemeenschap in Warschau de grootste van Polen en Europa, na New York City. 30% van de bevolking van Warschau was joods. Het getto besloeg echter slechts 2,4% van de oppervlakte van de stad, op slechts 2,1 vierkante kilometer. Op zijn hoogtepunt zette het getto van Warschau 460.000 Joodse mannen, vrouwen en kinderen met geweld gevangen. In het verhaal worden Misha, zijn weesvrienden, Janina, haar vriendelijke en zachtaardige vader, meneer Milgrom, die apotheker is, haar lieve moeder, en haar pittige oom Shepsel uit hun huis en naar het getto gedwongen. Dr. Korczak en de weeskinderen worden ook gedwongen het getto binnen te gaan. Misha beschrijft hoe iedereen het getto binnengaat met alle bezittingen die ze maar kunnen dragen.
Het getto kent erbarmelijke omstandigheden. Nazi-soldaten terroriseren en slaan de inwoners tijdens verrassende middernachtelijke invallen. Er is heel weinig voedsel en mensen verhongeren en sterven op straat. De omstandigheden zijn smerig en iedereen zit op zo’n kleine ruimte gepropt dat de ziekte zich snel verspreidt. Elke dag ziet Misha nieuwe lichamen bedekt met kranten. Volwassenen worden gedwongen te werken en zware arbeid te verrichten. Janina's moeder wordt ziek en overlijdt uiteindelijk. Toch blijft Misha ondanks alles onschuldig veerkrachtig. Hij sluipt elke avond naar buiten op zoek naar voedsel en smokkelt het terug naar Janina en haar familie. Hij levert ook voedsel aan de weeskinderen en aan Dr. Korczak.
Smokkel is uiterst gevaarlijk. Op een tragische dag ziet Misha de jonge Olek hangen met een bord om zijn nek waarop staat dat hij is vermoord omdat hij een smokkelaar was. En toch zouden ze zonder het voedsel dat Misha steelt door in en uit een gat in de muur van het getto "twee stenen breed" te sluipen, zeker verhongeren. Meneer Milgrom "adopteert" Misha in de familie en behandelt hem als een zoon. Janina en Misha zijn ook heel close en doen alles samen. Misha beschrijft hoe ze zich gedraagt als zijn kleine zusje en alles nabootst wat hij doet, zelfs smokkelen. Janina gaat met Misha mee op zijn gevaarlijke nachtelijke excursies, aangezien ook zij klein genoeg is om door het gat te sluipen. Op een dag spelen Janina en Misha in het getto als ze zien dat er iets in het puin groeit. Het is kroontjeskruid, wit en zacht en piekerig. Janina denkt dat het een engel moet zijn. Het geeft hen een gevoel van hoop dat er een plant kan groeien in het verwoeste puin van het getto, zodat het leven op de een of andere manier kan voortbestaan.
Na ongeveer anderhalf jaar in de berooide en erbarmelijke omstandigheden van het getto te hebben gewoond, komt Misha's vriend Uri hem waarschuwen dat hij moet ontsnappen. Uri zegt dat wanneer Misha 's nachts naar buiten sluipt om te smokkelen, hij moet vluchten en blijven rennen. Uri heeft gehoord dat er deportaties op komst zijn. De nazi's vertellen de joodse inwoners van het getto dat ze naar het platteland worden verplaatst, waar ze hun eigen gemeenschap, hun eigen boerderijen kunnen hebben. Dit is een leugen. De deportaties zijn bedoeld om de Joden naar concentratiekampen te brengen die centra voor massamoorden zijn. Uri waarschuwt Misha om te vertrekken en verdwijnt dan. Wanneer Misha meneer Milgrom dit nieuws vertelt, zegt meneer Milgrom tegen Misha en Janina dat ze moeten ontsnappen. Hij draagt ze allebei op om te doen wat Uri zegt en als ze 's nachts naar buiten sluipen, te rennen en te blijven rennen. Hij gelooft dat dit hun enige overlevingskans is. Janina kan het echter niet. Ze is zeven jaar oud en te jong om het volledig te begrijpen en kan haar vader niet verlaten. Ondanks dat Misha Janina probeert weg te slepen, rent ze naar de plek waar haar vader op de trein naar de vernietigingskampen wordt gebracht. Misha probeert Janina tegen te houden, maar ze wordt door een nazi in een goederenwagon gegooid. Plots verschijnt Uri als een undercover-nazi en doet alsof hij Misha doodschiet om hem te redden. Uri heeft in het geheim gewerkt als dubbelagent, waarbij hij zich voordeed als een nazi om informatie te verkrijgen, terwijl hij ook samenwerkte met het verzet dat de "Warschau-opstand" zou proberen. Uri's kogel sneed de rest van Misha's oor eraf en hij viel bewusteloos neer, schijnbaar dood.
Misha wordt wakker in het puin van de treinbaan. Verward probeert hij naar de "ovens" te lopen, de vernietigingskampen waar Janina, haar vader en alle anderen naartoe zijn gebracht. Het enige wat hij verlangt is om bij hen terug te komen. Hij wordt echter gevonden door een Poolse boer die hem naar zijn boerderij brengt en hem voor zijn veiligheid verbergt. De boer en zijn vrouw houden Misha drie jaar lang verborgen tot het einde van de oorlog. Als de oorlog voorbij is, kan Misha nergens heen. Hij neemt zijn toevlucht tot het enige beroep dat hij ooit heeft gekend en begint opnieuw te stelen, dit keer verkoopt hij zijn waren op een karretje op het platteland.
Uiteindelijk slaagt Misha erin om naar Amerika te emigreren. Wanneer hij aankomt, presenteert hij zichzelf aan de immigratieagent als Misha Milgrom. De agent verandert onmiddellijk zijn naam in Jack. Dus Misha wordt Jack Milgrom. In Amerika vindt Jack werk als verkoper, al zegt hij dat hij niet zo goed is. Hij kan het niet laten om in langdradige tirades te praten over al zijn traumatische ervaringen uit de oorlog. Hij legt uit dat ‘het belangrijkste niet was dat je luisterde, maar dat ik praatte. Dat zie ik nu. Ik ben geboren in gekte. Toen de hele wereld gek werd, was ik er klaar voor. Zo overleefde ik. De gekte was voorbij, waar bleef ik? Op de hoek van de straat, dat is waar ik met mijn mond liep, mezelf morste. En daar had ik je nodig. Jij was de fles waarin ik mezelf goot.'
Op een dag ontmoet Jack een vrouw genaamd Vivian die bereid is naar zijn verhalen te luisteren. Ze trouwen en ze wordt zwanger. Maar Vivian zorgt ervoor dat Jack niet meer kan omgaan met zijn moeilijkheden en excentriciteiten, veroorzaakt door de posttraumatische stress van de oorlog. Vele jaren later werkt Jack in een supermarkt en vult hij de schappen als een vrouw naar hem toe loopt. Ze vertelt Jack dat ze Katherine is, zijn dochter, en ze stelt hem voor aan zijn jonge kleindochter Wendy. Katherine zegt dat ze heeft gewacht om haar vader te ontmoeten, zodat hij Wendy haar tweede naam kan geven. Zonder aarzelen geeft Jack haar de naam "Janina". Katherine nodigt Jack uit om bij hen te komen wonen en hij gaat daar dankbaar mee akkoord. Wendy noemt haar nieuwe grootvader opgewonden "Poppynoodle".
Aan het einde van het verhaal plant Jack kroontjeskruid in hun tuin. Hij vertelt hen dat het een "engelenplant" is. Terwijl hij Wendy Janina op schoot houdt, denkt hij na over alle namen die hij zijn hele leven heeft gekregen: "Noem me dief. Noem me dom. Noem me zigeuner. Noem me Jood. Noem me eenoorige Jack. Dat doe ik niet." Slachtoffers met lege handen vertelden me ooit wie ik was. Toen vertelde Uri het me. Toen een armband. Toen een immigratiebeambte. En nu, dit kleine meisje op mijn schoot, dit kleine meisje wiens roep de vertrappende Jackboots het zwijgen oplegt. Haar stem zal zijn de laatste. Ik was. Nu ben ik. Ik ben... Poppynoodle.'
Probeer 1 Maand Gratis
30-dagen geld terug garantie Alleen nieuwe klanten Volledige prijs na introductieaanbieding
© 2024 - Clever Prototypes, LLC - Alle rechten voorbehouden.
StoryboardThat is een handelsmerk van Clever Prototypes , LLC , en geregistreerd bij het US Patent and Trademark Office