Deze bronnen voor de Holocaust kunnen al dan niet geschikt zijn voor sommige groepen studenten. Gebruik uw gezond verstand bij het kiezen van materialen voor uw studenten. Zie onze lesplannen Geschiedenis van de Holocaust voor meer informatie over het onderwijzen van de Holocaust.
Storyboard That biedt ook een uitgebreid afbeeldingspakket (inbegrepen bij abonnement) dat grafische beelden bevat, inclusief slachtoffers van de Holocaust en nazi-soldaten. Vanwege de aard van dit materiaal is het standaard verborgen. Wijzig uw accountinstellingen.
Milkweed speelt zich af in Warschau, Polen, aan de vooravond van de nazi-bezetting in 1939. De lezer maakt kennis met de hoofdpersoon terwijl hij brood steelt van een voorbijganger. Hij is erg klein en buitengewoon snel, en daarom een zeer getalenteerde dief. De kleine jongen wordt betrapt door Uri, een andere jonge wees die hem onder zijn hoede neemt. Uri vraagt de kleine jongen zijn naam en hij antwoordt "Stopdief". Het is alles wat hij ooit over zichzelf heeft geweten. Uri stelt de naamloze kleine jongen voor aan andere weeskinderen: Kuba, Enos, Ferdi, Olek, Big Henryk en Jon. Ze zoeken allemaal onderdak in een schuur nadat ze al het voedsel hebben gestolen dat ze kunnen om te overleven. De kleine jongen geniet van zijn tijd met Uri. Ze brengen hun dagen door met het stelen van voedsel en feesten 's avonds terwijl ze hun toevlucht zoeken in een verlaten kapperszaak. Uri knipt het haar van de kleine jongen, helpt hem wassen en geeft hem nieuwe kleren.
De kleine jongen raakt op een dag bevriend met een jong Joods meisje genaamd Janina. Hij bewondert haar glimmende, zwarte lakleren schoenen. Ze wisselen geheime cadeautjes van eten en snoep uit. Wanneer de nazi's in september 1939 Polen binnenvallen en de controle over Warschau overnemen, kijkt de kleine jongen vol ontzag naar de 'parade' door de straten. Hij is zich niet bewust van het gevaar dat zal volgen. Na de invasie besluit Uri de kleine jongen een achtergrondverhaal en een identiteit te geven. Uri vertelt hem dat zijn naam Misha Pilsudski is en dat hij een Roma-jongen uit Rusland is met een vader, een moeder die een waarzegster was, zeven broers en vijf zussen, en een favoriet paard genaamd Greta. Uri legt uit dat er bommen op zijn dorp vielen en dat hij gescheiden was van zijn familie en daarom wees werd in Warschau. Misha is dol op zijn nieuwe verhaal en klampt zich eraan vast, gretig rennend om Janina te vertellen dat zijn naam Misha Pilsudski is. Hij vertelt zijn verhaal aan iedereen die wil luisteren.
Ondertussen verscherpen de nazi's hun controle rond de stad Warschau en richten ze zich op joden. Ze stellen een avondklok in, en op een avond terwijl Misha gestolen eten aan zijn vrienden bezorgt, schiet een nazi op hem en snijdt zijn oorlel af. Misha heeft het geluk dat hij nog leeft, maar dat weerhoudt hem er niet van om risico's te blijven nemen. Een andere vriend van Misha is het hoofd van een weeshuis, Dr. Korcak (gebaseerd op de echte Janusz Korczak), die belangeloos voor veel weeskinderen zorgt. Misha helpt hen ook door ze voedsel en kolen te brengen die hij steelt.
In de herfst van 1940 kregen alle Joden in Warschau het bevel om met geweld naar een getto te worden overgebracht. In die tijd was de joodse gemeenschap in Warschau de grootste in Polen en Europa, na New York City. 30% van de bevolking van Warschau was joods. Het getto besloeg echter slechts 2,4% van de oppervlakte van de stad op slechts 1,3 vierkante mijl. Op zijn hoogtepunt zette het getto van Warschau 460.000 Joodse mannen, vrouwen en kinderen gevangen. In het verhaal worden Misha, zijn weesvrienden, Janina, haar vriendelijke en zachtaardige vader, meneer Milgrom, die apotheker is, haar lieve moeder en haar pittige oom Shepsel uit hun huis gedwongen het getto in te gaan. Dr. Korczak en de weeskinderen worden ook gedwongen het getto binnen te gaan. Misha beschrijft hoe iedereen het getto binnenkomt en alle bezittingen meeneemt die ze kunnen dragen.
Het getto heeft erbarmelijke omstandigheden. Nazi-soldaten terroriseren en slaan de inwoners tijdens verrassende nachtelijke invallen. Er is heel weinig voedsel en mensen verhongeren en sterven op straat. De omstandigheden zijn smerig en iedereen zit opeengepakt in zo'n kleine ruimte dat ziekten zich snel verspreiden. Elke dag ziet Misha nieuwe lichamen in kranten verschijnen. Volwassenen worden gedwongen om hard te werken. Janina's moeder wordt ziek en overlijdt uiteindelijk. Toch blijft Misha ondanks alles onschuldig veerkrachtig. Hij sluipt elke avond naar buiten op zoek naar eten en smokkelt het terug naar Janina en haar familie. Hij levert ook eten aan de weeskinderen en Dr. Korczak.
Smokkelen is buitengewoon gevaarlijk. Op een tragische dag ziet Misha de jonge Olek hangen met een bord om zijn nek waarop staat dat hij is vermoord omdat hij een smokkelaar was. En toch, zonder het voedsel dat Misha steelt door in en uit een gat in de gettomuur "twee stenen breed" te sluipen, zouden ze zeker verhongeren. Meneer Milgrom "adopteert" Misha in de familie en behandelt hem als een zoon. Janina en Misha zijn ook heel hecht en doen alles samen. Misha beschrijft hoe ze zich gedraagt als zijn kleine zusje en alles nabootst wat hij doet, zelfs smokkelen. Janina vergezelt Misha op zijn gevaarlijke nachtelijke excursies, aangezien ook zij klein genoeg is om door het gat te sluipen. Op een dag spelen Janina en Misha in het getto als ze iets zien groeien in het puin. Het is milkweed, wit en zacht en piekerig. Janina gelooft dat het een engel moet zijn. Het geeft hen een gevoel van hoop dat er een plant kan groeien in het vernietigde puin van het getto, dat het leven op de een of andere manier doorzet.
Na ongeveer anderhalf jaar in de berooide en erbarmelijke omstandigheden van het getto te hebben gewoond, komt Misha's vriend Uri hem waarschuwen dat hij moet ontsnappen. Uri zegt dat wanneer Misha 's nachts naar buiten sluipt om te smokkelen, hij moet rennen en blijven rennen. Uri heeft gehoord dat deportaties eraan komen. De nazi's vertellen de joodse inwoners van het getto dat ze naar het platteland worden verplaatst, waar ze hun eigen gemeenschap kunnen hebben, hun eigen boerderijen. Dit is een leugen. De deportaties zijn bedoeld om de Joden naar concentratiekampen te brengen die massamoordcentra zijn. Uri waarschuwt Misha om te vertrekken en verdwijnt dan. Wanneer Misha dit nieuws aan meneer Milgrom vertelt, zegt meneer Milgrom tegen Misha en Janina dat ze moeten ontsnappen. Hij instrueert ze allebei om te doen wat Uri zegt en als ze 's nachts naar buiten sluipen, te rennen en te blijven rennen. Hij gelooft dat dit hun enige overlevingskans is. Janina kan het echter niet. Op zevenjarige leeftijd is ze te jong om het volledig te begrijpen en kan ze haar vader niet verlaten. Ondanks dat Misha Janina probeert weg te slepen, rent ze naar de plek waar haar vader op een trein naar de vernietigingskampen wordt gebracht. Misha probeert Janina tegen te houden, maar ze wordt door een nazi in een goederenwagon gegooid. Plots verschijnt Uri als een undercover-nazi en doet alsof hij Misha doodschiet om hem te redden. Uri heeft in het geheim gewerkt als dubbelagent, waarbij hij zich voordeed als nazi om informatie te verkrijgen, terwijl hij ook samenwerkte met het verzet dat de "Opstand van Warschau" zou proberen. Uri's kogel haalde de rest van Misha's oor eraf en hij viel bewusteloos neer, schijnbaar dood.
Misha wordt wakker in het puin van de treinbaan. Verward probeert hij naar de "ovens" te lopen, de vernietigingskampen waar Janina, haar vader en alle anderen naartoe zijn gebracht. Het enige wat hij verlangt is om bij hen terug te komen. Hij wordt echter gevonden door een Poolse boer die hem naar zijn boerderij brengt en hem voor zijn veiligheid verbergt. De boer en zijn vrouw houden Misha drie jaar verborgen tot het einde van de oorlog. Als de oorlog voorbij is, kan Misha nergens heen. Hij neemt zijn toevlucht tot het enige beroep dat hij ooit heeft gekend en begint weer te stelen, dit keer door zijn waren op een karretje op het platteland te verkopen.
Uiteindelijk slaagt Misha erin om naar Amerika te emigreren. Als hij aankomt, presenteert hij zich bij de immigratieagent als Misha Milgrom. De agent verandert prompt zijn naam in Jack. Dus Misha wordt Jack Milgrom. In Amerika vindt Jack werk als verkoper, hoewel hij naar eigen zeggen niet zo goed is. Hij kan het niet laten om in langdradige tirades te praten over al zijn traumatische ervaringen uit de oorlog. Hij legt uit dat "het belangrijkste niet was dat je luisterde, maar dat ik praatte. Dat zie ik nu. Ik ben in de waanzin geboren. Toen de hele wereld gek werd, was ik er klaar voor. Zo heb ik het overleefd. En toen de gekte was voorbij, waar liet dat me achter? Op de hoek van de straat, daar, mijn mond laten lopen, mezelf morsen. En ik had je daar nodig. Jij was de fles waar ik mezelf in schonk.'
Op een dag ontmoet Jack een vrouw genaamd Vivian die bereid is naar zijn verhalen te luisteren. Ze trouwen en ze wordt zwanger. Maar Vivian laat Jack niet in staat om te gaan met zijn moeilijkheden en excentriciteiten veroorzaakt door posttraumatische stress van de oorlog. Vele jaren later is Jack aan het werk in een kruidenierswinkel om de schappen te bevoorraden als er een vrouw naar hem toe komt lopen. Ze vertelt Jack dat ze Katherine is, zijn dochter, en stelt hem voor aan zijn jonge kleindochter Wendy. Katherine zegt dat ze heeft gewacht om haar vader te ontmoeten, zodat hij Wendy haar middelste naam kan geven. Zonder aarzelen geeft Jack haar de naam "Janina". Katherine nodigt Jack uit om bij hen te komen wonen en hij stemt dankbaar toe. Wendy noemt opgewonden haar nieuwe grootvader "Poppynoodle".
Aan het einde van het verhaal plant Jack kroontjeskruid in hun tuin. Hij vertelt hen dat het een "engelplant" is. Terwijl hij Wendy Janina op zijn schoot houdt, denkt hij na over alle namen die hij zijn hele leven heeft gekregen: "Noem me dief. Noem me dom. Noem me zigeuner. Noem me Jood. Noem me Jack met één oor. Ik niet Slachtoffers met lege handen vertelden me eens wie ik was. Toen vertelde Uri het me. Toen een armband. Toen een immigratiebeambte. En nu, dit kleine meisje op mijn schoot, dit kleine meisje wiens roep de vertrappelende Jackboots het zwijgen oplegt. Haar stem zal zijn de laatste. Ik was. Nu ben ik. Ik ben... Poppynoodle."
30-dagen geld terug garantie Alleen nieuwe klanten Volledige prijs na introductieaanbieding
