Callisto is een van de Galileaanse manen van Jupiter, ontdekt door Galileo Galilei in 1610. Callisto is een zeer geologisch inactief lichaam en het oppervlak ervan is in vele kraters bedekt.
Callisto is de derde grootste maan in ons zonnestelsel na Ganymede en Titan, en Jupiter's tweede grootste maan. Het werd in 1610 door Galileo Galilei ontdekt, samen met drie andere manen die bekend staan als de Galileaanse manen. Deze ontdekking was belangrijk omdat het ons begrip van de structuur van het universum uiteindelijk veranderde van een geocentrisch model naar een heliocentrisch model.
Callisto heeft meer kraters dan elk ander lichaam in ons zonnestelsel. Het hele oppervlak is bedekt met bewijs van impact. De maan is ook erg geologisch inactief, wat betekent dat deze kraters ongewijzigd zijn gebleven. De samenstelling van Callisto wordt vooral beschouwd als rotsachtig materiaal en ijs. De sfeer is dun en is bijna geheel samengesteld uit kooldioxide.
Callisto werd oorspronkelijk genaamd Jupiter IV en werd een aantal jaren later vernoemd. De maan is vernoemd naar een geliefde van de Griekse god Zeus. Callisto was een nimf en de dochter van King Lycaon. Alle Galileaanse manen zijn vernoemd naar de liefhebbers van Zeus.
De Pioneer 10 en 11 missies onthullen niet veel nieuwe informatie. De Voyager missies voltooiden vliegen, beide in 1979. Deze ruimtetuig slaagde erin om beelden van de helft van het oppervlak van de maan te nemen. Later slaagde de Galileo-missie, die acht jaar in de baan rond Jupiter bracht, het hele oppervlak in beeld. Callisto is in de toekomst geïdentificeerd als een mogelijke locatie voor menselijke exploratie. Wetenschappers denken dat de maan een levensvatbare optie zou kunnen zijn door het gebrek aan geologische activiteit en dat de afstand van Jupiter de hoeveelheid straling van de planeet vermindert.
Callisto is een van Jupiter's grootste manen en de op drie na grootste maan in ons zonnestelsel. Het staat bekend om zijn sterk kraterachtige oppervlak en wordt beschouwd als een van de oudste landschappen in de ruimte.
Callisto werd ontdekt door Galileo Galilei in 1610, samen met drie andere grote manen van Jupiter. Deze ontdekkingen ondersteunden het idee dat niet alles om de aarde draait.
Callisto's oppervlak is bedekt met kraters omdat het geen significante geologische veranderingen heeft ondergaan gedurende miljarden jaren, waardoor oude inslagsporen bewaard zijn gebleven en het een van de meest kraterrijke objecten in ons zonnestelsel is.
Callisto verschilt van andere Galileïsche manen doordat het een heel oud, bevroren en kraterachtig oppervlak heeft, terwijl anderen zoals Europa en Io meer tekenen van geologische activiteit vertonen, zoals vulkanen of oppervlakteherstructurering.
Wetenschappers geloven dat Callisto waarschijnlijk geen leven kan ondersteunen vanwege het ontbreken van een significante atmosfeer en geologische activiteit, hoewel het mogelijk een ondergronds oceaan onder zijn bevroren korst heeft.