Ganymede is een van de Galileaanse manen van Jupiter, ontdekt door Galileo Galilei in 1610. Het is de grootste van Jupiter's manen en de grootste maan in ons zonnestelsel. Het is de enige maan die bekend is om zijn eigen magnetisch veld te hebben.
Ganymede is een Galileaanse maan van Jupiter. De maan werd ontdekt samen met Callisto, Io en Europa in 1610 door Galileo Galilei. Zijn ontdekking van deze vier manen veranderde de manier waarop we denken aan de structuur van ons zonnestelsel. Het verstrekte bewijs refundeerde het geocentrische model en steunde het heliocentrische model.
Ganymede is de grootste en meest massieve maan in ons zonnestelsel. Het is groter dan de planeet Mercurius en de dwergplaneet Pluto. Net als alle andere Galileaanse manen was Ganymede een geliefde van Zeus in de Griekse mythologie.
Ganymede wordt beschouwd als een maan gemaakt van meestal rots- en waterijs. Het is de enige maan die bekend staat om een permanent magnetisch veld te hebben, vermoedelijk veroorzaakt door de metallische kern van Ganymede. Zoals de aarde is deze kern waarschijnlijk gemaakt van ijzer en nikkel. De structuur van de maan is gedifferentieerd, omdat er lagen van verschillende materialen onder zijn oppervlak liggen. Observaties van de maan door de Hubble-ruimtetelescoop hebben aangetoond dat Ganymede een dunne atmosfeer heeft die hoofdzakelijk uit zuurstof bestaat.
Er zijn verschillende missies gedaan naar Ganymede. De eerste was Pioneer 10, die in 1972 gelanceerd werd. De missie werd verzonden om de planeet Jupiter en zijn vier Galileaanse manen te verkennen. Pioneer 10 maakte op 3 december 1973 een flyby. Later volgde de Voyager 1 missie om Jupiter en Saturnus te studeren. Voyager maakte een nadere aanpak dan Pioneer, waardoor beelden van grotere resolutie kunnen worden genomen.