Een zwart gat is een ruimte waar de zwaartekracht zo sterk is dat zelfs licht niet kan ontsnappen. Dit gebeurt wanneer een grote hoeveelheid materie een kleine ruimte inneemt.
Een zwart gat is een klein stukje ruimte waar de zwaartekracht zeer hoog is, aangezien er een grote hoeveelheid materie is in een zeer kleine ruimte. Zwarte gaten zijn onzichtbaar. Ze kunnen niet gezien worden, aangezien elk licht of andere vormen van elektromagnetische straling niet van binnen kunnen ontsnappen. Wetenschappers weten dat zwarte gaten bestaan uit de effecten die het grote zwaartekrachtveld op de omgeving heeft. De term 'black hole' werd gecreëerd door John Wheeler.
In 1783 stelde John Michell voor het eerst voor dat er een lichaam in de ruimte zou zijn die een massa heeft die zo groot is dat zelfs licht niet zou ontsnappen. Einstein's wetenschappelijke revolutie, zijn relativiteits theorie, veranderde de manier waarop we denken en begrijpen de zwaartekracht. Einstein's theorieën beschrijven de zwaartekracht als het spinnen van ruimtijd en dit moedigde wetenschappers aan om opnieuw te denken over de mogelijkheden van zwarte gaten. Met behulp van Einstein's relativiteitstheorie berekende Karl Schwarzschild de straal van een bol waar, als alle massa van de bol in een kleine ruimte werd samengeperst, de materie en het licht niet zouden kunnen ontsnappen. Deze grens tussen waar licht kan en kan niet ontsnappen is bekend als de gebeurtenishorizon.
De meeste zwarte gaten worden gevormd aan het eind van het leven van een ster. Ze komen voor wanneer de kern van de ster ineenvalt op zichzelf een supernova-explosie veroorzaakt. De zon in ons zonnestelsel zal nooit in een zwart gat worden, omdat het niet massief genoeg is. Sterren hebben meerdere malen een massa nodig die van onze zon om zwarte gaten te vormen. Zwarte gaten die heel groot zijn, staan bekend als supermassieve zwarte gaten. Deze hebben een massa van een miljoen keer de massa van onze zon of meer. Grote sterrenstelsels hebben in hun midden een supermassief zwart gat. Observaties van ons melkwegstelsel, de Melkweg, hebben aangetoond dat er een supermassief zwart gat in het centrum is.
{Microdata type="HowTo" id="9750"}Een zwart gat is een gebied in de ruimte waar de zwaartekracht zo sterk is dat niets, zelfs geen licht, eraan kan ontsnappen. Zwarte gaten ontstaan wanneer massieve sterren aan het einde van hun levenscyclus instorten.
Zwarte gaten ontstaan wanneer een grote ster geen brandstof meer heeft en onder zijn eigen zwaartekracht instort, waardoor een punt met extreem hoge dichtheid en zwaartekracht ontstaat, bekend als singulariteit.
Nee, niets kan ontsnappen uit een zwart gat zodra het de gebeurtenishorizon passeert, niet eens licht. Hierdoor zijn zwarte gaten onzichtbaar, behalve door de effecten die ze op de nabijgelegen materie hebben.
De gebeurtenishorizon is de grens rond een zwart gat waar niets meer kan terugkeren. Het markeert het punt waarop de zwaartekracht te sterk wordt voor iets om te ontsnappen.
Zwarte gaten helpen wetenschappers om zwaartekracht, ruimte en tijd te bestuderen. Ze beïnvloeden nabijgelegen sterren en melkwegstelsels en geven aanwijzingen over de levenscyclus van sterren en de structuur van het universum.