W domu lub w szkole zawsze uczymy się lub uczymy, jak robić nowe rzeczy. Często te rzeczy mają wiele kroków. Czy jest lepszy sposób na nauczanie procesu wieloetapowego niż instrukcje wizualne? Tworzenie scenorysu to idealny format do tworzenia stylowej reprezentacji „sposobu tworzenia wykresów”. Poszczególne komórki tworzą wizualną separację między krokami, umożliwiając każdej komórce inny krok.
Przepisy są oczywiście procesem jednoetapowym. Kroki w przepisie wymagają kolejności sekwencyjnej, przy czym każdy krok opiera się na poprzednim. Tradycyjna storyboard jest idealnym układem, aby dodać element wizualny do procesu według przepisu.
Można to wykorzystać w domu do użytku osobistego lub w klasie, ucząc uczniów umiejętności życiowych, takich jak to, czego nauczano by w specjalnych warunkach edukacyjnych.
Większość ludzi korzysta dziś z urządzeń GPS, aby pomóc im w przemieszczaniu się z jednego miejsca do drugiego. To świetne narzędzie i szczególnie pomocne w prowadzeniu samochodu, ale nie zawsze może być realistyczną opcją. Niektóre typy kierunków, w których GPS może nie być idealny, a kierunki fizyczne mogą być lepsze to:
Wskazówki krok po kroku byłyby pomocne w specjalnej klasie edukacyjnej, potencjalnie dając niektórym uczniom niezależność, której niekoniecznie musieliby mieć. Drukując scenorys, nauczyciel może stworzyć „organizator grafiki”, który ma krok po kroku oparte na komórkach wskazówki, jak uczniowie mogą dostać się do iz wspólnych miejsc w budynku szkoły.
Niektóre specjalne programy edukacyjne wykraczają poza środowisko akademickie i mogą obejmować umiejętności zawodowe, zwłaszcza gdy studenci są przygotowani do wyjścia z systemu szkolnego. Jedną z umiejętności zawodowych, której czasami się uczy, jest korzystanie z transportu publicznego w niektórych miejscach, takich jak praca, sklep spożywczy lub gabinet lekarski. Czasami transport publiczny może być mylący. Pomocne może być przygotowanie wizualnego schematu dla ucznia.
Obowiązki domowe to umiejętności życiowe, które nasz układ komórek byłby korzystny do wyświetlania instrukcji krok po kroku. Czyszczenie nie jest czymś, co ludzie po prostu wiedzą, należy nauczyć ich niezbędnych kroków.
Większość nastolatków, w tym osoby o specjalnych potrzebach, należy uczyć codziennej higieny i związanych z nią kroków. Uczniowie ze specjalnymi potrzebami mogą wymagać bardziej wyraźnych instrukcji. Pomocne może być tworzenie scenorysu z instrukcjami dotyczącymi reprezentowania każdego kroku. W przypadku takich zadań, jak mycie rąk lub mycie zębów, scenorys można wydrukować i umieścić w pobliżu zlewu w celach informacyjnych.
Zapoznaj się z naszym zasobem Umiejętności codziennego życia, aby dowiedzieć się, w jaki sposób tworzenie scenariuszy może poprawić twoją specjalną klasę edukacyjną i pomóc w nauczaniu różnych aspektów życia codziennego.
Nauczyciele i rodzice mogą dostosować arkusze instruktażowe do potrzeb uczniów szkół specjalnych, włączając pomoce wizualne, upraszczając instrukcje i zapewniając dodatkowe wsparcie w razie potrzeby. Na przykład uczniowie z wadami wzroku mogą potrzebować instrukcji pisanych większą czcionką lub brajlem, podczas gdy uczniowie z ADHD mogą skorzystać z instrukcji oznaczonych kolorami lub krótszych kroków.
Arkusze „jak to zrobić” mogą być wykorzystywane do wspierania uczniów szkół specjalnych z trudnościami w komunikacji poprzez dostarczanie jasnych, wizualnych instrukcji, które można łatwo zrozumieć. Nauczyciele i rodzice mogą również zastosować technologie wspomagające, takie jak oprogramowanie do zamiany mowy na tekst lub zamiany tekstu na mowę, aby pomóc uczniom uzyskać dostęp do zawartości arkusza i wchodzić z nią w interakcję.
Arkusze „jak to zrobić” mogą być używane do nauczania szerokiego zakresu umiejętności życiowych uczniów szkół specjalnych, w tym gotowania, sprzątania i zarządzania pieniędzmi. Arkusze te mogą zawierać jasne instrukcje krok po kroku, jak wykonywać codzienne zadania, pomagając uczniom rozwinąć niezależność i pewność siebie.
Arkusze „jak to zrobić” mogą być wykorzystywane do promowania samoregulacji i niezależności uczniów szkół specjalnych poprzez dostarczanie jasnych, sekwencyjnych instrukcji, które umożliwiają uczniom samodzielną pracę. Dzieląc zadania na możliwe do wykonania etapy i zapewniając pomoce wizualne, uczniowie mogą rozwijać umiejętności i pewności siebie potrzebnej do samodzielnego wykonywania zadań.