Werner Heisenberg był niemieckim fizykem, który był jednym z najważniejszych pionierów mechaniki kwantowej i zdobył Nagrodę Nobla w 1932 roku. Jego największym wkładem w fizykę był rozwój mechaniki matrycy i zasady niepewności.
Werner Heisenberg urodził się w Würzburgu w Niemczech 5 grudnia 1901 roku. Heisenberg studiował matematykę i fizykę na uniwersytecie w Monachium. Ukończył doktorat w 1923 r. Na temat hydrodynamiki.
Opracował sposób opisywania mechaniki kwantowej przy użyciu matryc. Rozwiązał problem podniesiony jako model orbity elektronów Bohra, który nie zgadzał się z obserwowanymi liniami widmowymi większych atomów niż wodór. Niedługo potem Heisenberg stworzył metodę opisu mechaniki kwantowej, Erwin Schrödinger stworzył inną metodę zwaną mechaniką fal. Ta metoda była preferowana wśród fizyków w tym czasie.
W 1927 r. Heisenberg wydał artykuł zatytułowany "O percepcyjnych treściach teorii i teorii kwantowej", podczas gdy w Bohr's Copenhagen Institute. W tym artykule Heisenberg przedstawił wczesną wersję swojej najbardziej wpływowej pracy, zasady niepewności. Ta zasada jest fundamentalnym pomysłem w mechanice kwantowej; stwierdza, że dokładnie nie możemy poznać dokładnie położenia i prędkości cząstki. Laureat Nagrody Nobla w 1932 roku "za stworzenie mechaniki kwantowej".
Heisenberg odegrał ważną rolę w niemieckiej grupie badawczej w dziedzinie rozszczepienia jądrowego podczas II wojny światowej. Kierował grupą innych fizyków w misji nuklearnej. Grupa nigdy nie odniosła sukcesu.
Werner Heisenberg zmarł 1 lutego 1976 roku, w wieku 74 lat.
"To, co obserwujemy, nie jest naturą, ale naturą narażoną na naszą metodę przesłuchania".
"Nauka przyrodnicza nie po prostu opisuje i wyjaśnia naturę; to część interakcji między naturą a nami samym ".
"Ekspert to ktoś, kto zna najgorsze błędy popełnione w jego temacie i jak ich uniknąć".
Zasada nieoznaczoności Heisenberga mówi, że niemożliwe jest jednoczesne poznanie dokładnej pozycji i pędu cząstki. Im precyzyjniej mierzymy jedno, tym mniej precyzyjnie znamy drugie.
Zasada ta jest ważna, ponieważ pokazuje granice naszej wiedzy o małych cząstkach, takich jak elektrony, zmieniając sposób, w jaki naukowcy rozumieją i badają świat kwantowy.
Ze względu na zasadę nieoznaczoności, pomiar pozycji lub pędu atomu zawsze wiąże się z pewnym poziomem niepewności, co uniemożliwia uzyskanie idealnie dokładnego obrazu zachowania atomu.
Werner Heisenberg, niemiecki fizyk, przedstawił zasadę nieoznaczoności w 1927 roku, co stało się kluczową koncepcją w mechanice kwantowej.
Przykładem jest próba pomiaru elektronu w atomie: jeśli bardzo dobrze znamy jego pozycję, tracimy pewność co do jego prędkości, i odwrotnie. Wynika to z ograniczeń opisanych przez zasadę Heisenberga.