Bajka to krótka historia, która przekazuje lekcję lub morał, który zwykle znajduje się na końcu opowieści. W bajkach głównymi bohaterami są zwierzęta i elementy naturalne.
Wszystkie bajki mają cztery główne cechy. Pierwszą cechą jest symbolika. Postacie w bajkach nie są ludźmi, a ich konflikty symbolizują rodzaje konfliktów lub nieszczęścia, które mieliby ludzie. Drugą cechą jest antropomorfizacja. Oznacza to, że głównymi bohaterami są zwierzęta, a nawet przedmioty nieożywione otrzymują ludzkie cechy i cechy. Trzecią cechą jest humor. Bajki opowiadane są w zabawnym i zabawnym tonie, który często odzwierciedla głupotę i głupota ludzkiej natury. Ostatnią cechą bajek jest to, że zawsze jest lekcja lub morał z historii. Główny bohater uczy się na swoich błędach i widzi błąd ich postępowania na końcu opowieści. Często na końcu znajduje się wers, który stwierdza morał, taki jak „Żaden akt życzliwości nigdy nie jest marnowany” lub „Powolny i stały wygrywa wyścig”.
Bajki mają bardzo długą historię i istnieją od wielu lat. Ezop, o którym mówiono, że urodził się około 620 p.n.e., był greckim bajkopisarzem i gawędziarzem, który napisał wiele bajek, które do dziś są dobrze znane. W XVII wieku francuski pisarz Jean de la Fontaine, zainspirowany Ezopem, napisał wiele bajek, które były luźno oparte na kościele i ówczesnej klasie wyższej. Uważał, że bajka powinna koncentrować się wokół jej morału i uważał to za najważniejszą część.
Tradycyjnie, i do dziś, bajki służą do nauczania dzieci o odpowiedzialności, ciężkiej pracy, życzliwości i innych ważnych aspektach życia i dorastania. Bajki mogą być używane jako teksty kotwiczne w jednostce pisania, w której uczniowie piszą własne bajki, lub mogą być czytane i analizowane razem jako jednostka do czytania.