Poezja narracyjna opowiada historię w formie wierszy. Jest stosunkowo długą formą poezji, która zawiera wszystkie niezbędne elementy do opowiadania, w tym wątek, postać, ustawienie, temat i dialog. Poezja narracyjna na ogół rymuje, korzysta z regularnego miernika lub gra z dźwiękiem poprzez asonans i aliterację.
Poezja narracyjna opowiada historię w formie wierszy. Jest stosunkowo długą formą poezji, która zawiera wszystkie niezbędne elementy do opowiadania, w tym wątek, postać, ustawienie, temat i dialog. Podobnie jak opowieści, wiersze narracyjne stanowią konflikt, tworzą punkt kulminacyjny i kończą się rezolucją. Jednocześnie wiersze narracyjne zawierają również elementy poetyckie, odróżniające je od prose narratywów. Pojawiające się wiersze zawierają zazwyczaj pewną formę dźwięków lub rytmów. Mogą rymować, korzystać z regularnego licznika lub grać z dźwiękiem poprzez powtórzenie, asonans i aliterację. Usta ustne wiersza narracyjnego różnią się więc wyraźnie od prostych rytmów prozy. Podobnie jak inne formy poezji, wiersze narracyjne zawierają także język figuratywny, obrazy sensoryczne i starannie dobraną wersję.
Poezja narracyjna jest chyba najstarszą znaną formą literatury. Odnosi się to do wcześniaków, które opierały się na tradycji ustnej, aby przekazywać opowieści i historię. Większość starożytnych epopei, w tym Beowulf i The Odyssey , są wierszami narracyjnymi, które zostały prawdopodobnie recytowane lub śpiewane z pamięci, zanim ostatecznie zostaną zapisane i nagrane. Przez stulecia, podczas których większość ludności ludzkiej pozostała analfabetyzowana, poezja narracyjna utrzymywała swój apel jako metoda dzielenia się informacjami w formacie łatwym do zapamiętania. Medieval ballady i lais, na przykład, użyły rymu i powtarzających się refrenów, aby zachować i przekazać historie, historię i lokalne wiadomości. Renesansowi poeci kontynuowali ten styl w dziełach takich jak " The Canterbury Tales" i " Dante's Inferno" . W rzeczywistości szanowni poeci nadal używali formy narracyjnej do XVIII wieku, aż ruch romantyczny zainspirował przesunięcie do poezji lirycznej.
Dzisiejsza poezja narracyjna jest mniej popularna jako gatunek poetycki, ale wyróżnia się kilkoma dobrze znanych klasyków, w tym "jazda Paul Revere", "Kremacja Sam McGee" i "Casey at the Bat". Gatunek jest również powszechny w innych mediach artystycznych. Książki dla dzieci często opowiadają historie w rymowaniu poezji, a powieści w wierszach, takie jak Pył lub miłość, że pies stał się coraz bardziej popularny w ciągu ostatnich kilku dekad. Wielu artystów muzycznych także używa poezji narracyjnej w swoich tekstach, opowiadając opowieści o miłości, utracie i świętowaniu w chwytliwych wersjach rymujących. Niezależnie od formy, dobre wiersze narracyjne pozostawiają trwałe wrażenie poprzez żywe opowieści i rytmiczne wzorce dźwięku.
Poezja narracyjna to rodzaj wiersza opowiadającego historię, często zawierającego postaci, fabułę i scenerię. łączy elementy opowiadania z poetyckimi środkami wyrazu, takimi jak rym i metr.
Poezja narracyjna skupia się na opowiadaniu historii, podczas gdy poezja liryczna wyraża osobiste emocje lub myśli. Wiersze narracyjne mają wyraźne fabuły i postaci, natomiast liryczne bardziej odzwierciedlają uczucia i nastrój.
Znanym przykładem poezji narracyjnej jest "Kruk" Edgara Allana Poe, który opowiada historię za pomocą struktury poetyckiej. Klasyczne eposy, takie jak Odyseja, również należą do tego gatunku.
Poezja narracyjna jest ważna, ponieważ zachowuje historie, tradycje i historię w zapadający w pamięć i artystyczny sposób. Pomaga uczniom łączyć się z literaturą, łącząc opowiadanie historii i techniki poetyckie.
Główne cechy wierszy narracyjnych obejmują fabułę, postaci, dialogi i wyraźną sekwencję wydarzeń. Często używają rymu, rytmu i żywych obrazów, aby wzbogacić opowieść.