Obrazowanie rentgenowskie obejmuje naukę wykorzystywania promieniowania elektromagnetycznego do penetracji i wizualnego uchwycenia wnętrza obiektu.
Historia nowoczesnej maszyny rentgenowskiej rozpoczyna się w Niemczech w 1895 roku przez fizyk Wilhelma Roentgena. Roentgen zauważył, że podczas eksperymentowania z lampą katodową, nieznane promienie elektromagnetyczne mogą przechodzić bezpośrednio przez przedmioty w jego laboratorium. Oznaczał te tajemnicze promienie "Promieni X" i kontynuował badania ich unikalnych właściwości. Roentgen wkrótce zdał sobie sprawę, że te promienie mogą przechodzić przez ludzkie ciało, ale nie metal lub kości, które mogą je otaczać. W swoim laboratorium Roentgen był w stanie stworzyć obraz ręki swojej żony, a więc narodził się "skaner rentgenowski".
Ponieważ lampa katodowa, którą eksperymentował z Roentgen, był dość powszechny, naukowcy z całego świata szybko zaczęli odkrywać niesamowite i potencjalnie szkodliwe działanie tych promieni elektromagnetycznych.
Naukowcy zaczęli się zafascynować odkryciami Roentgena, a w ciągu sześciu miesięcy od jego odkrycia, medycyny bitwy miały maszyny rentgenowskie w wykopach w celu zdiagnozowania rannych żołnierzy. Do 1912 roku świat dentystyczny skorzystałby z tego obrazu rentgenowskiego w celu zdiagnozowania schorzeń pacjentów, a inżynierowie z 1922 r. Opracowali wyższe maszyny rentgenowskie, które mogłyby badać obiekty metalowe.
Obrazowanie rentgenowskie przekształciło pole medyczne i inżynierskie dzięki genialnemu odkryciu firmy Roentgen. Pacjenci mogą teraz znać ich dolegliwości niemal natychmiast, oszczędzając czas i ostatecznie żyje. Obrazowanie rentgenowskie stało się również integralnym aspektem globalnych sieci bezpieczeństwa z możliwością tworzenia widocznych obiektów, które były kiedyś niewidoczne.
Promieniowanie X jest rodzajem niewidzialnej energii lub promieniowania elektromagnetycznego, które może przechodzić przez większość obiektów, w tym przez ciało. Promieniowanie X jest powszechnie używane w medycynie do tworzenia obrazów kości i narządów wewnętrznych.
Promieniowania X działają, wysyłając kontrolowaną ilość promieniowania przez ciało. Materiały gęste, takie jak kości, pochłaniają więcej promieniowania X i na obrazie są białe, podczas gdy miękkie tkanki pozwalają przejść więcej promieniowania i są ciemniejsze. Pomaga to lekarzom zobaczyć wnętrze ciała bez operacji.
W klasach, promieniowania X są często używane do nauczania uczniów o nauce, anatomii i tym, jak technologia pomaga lekarzom diagnozować problemy zdrowotne. Mogą być również używane w eksperymentach, aby uczyć się o energii, falach i interakcji światła z materią.
Promieniowania X są zazwyczaj bezpieczne, gdy są używane ostrożnie i tylko wtedy, gdy jest to konieczne. Lekarze używają możliwie najniższej dawki, aby zminimalizować ryzyko. Jednak powtarzające się narażenie powinno być unikanie, chyba że jest to konieczne, szczególnie u młodych ludzi.
Promieniowanie X używa promieniowania do tworzenia obrazów twardych tkanek, takich jak kości, podczas gdy MRI używa pól magnetycznych i fal radiowych do wyświetlania miękkich tkanek, takich jak mózg i mięśnie. Każda metoda ma swoje zalety, w zależności od tego, co trzeba zbadać.