Tennessee Williams, podobnie jak wielu autorów i dramaturgów, czerpał z własnych doświadczeń życiowych, aby stworzyć postacie i sytuacje występujące w wielu jego pracach. W Szklanej Menażerii jest wiele przypadków, w których życie Toma i Williamsa wydaje się odzwierciedlać się nawzajem. Student będzie mógł wychwycić te podobieństwa z wcześniejszymi badaniami nad życiem Williamsa. Poproś uczniów, aby zbadali Tennessee Williamsa, jego rodzinę i jego wczesne dzieciństwo w następujących zasobach. Kiedy uczniowie będą czytać, niech porównają Toma, Laurę i Amandę z prawdziwymi ludźmi i sytuacjami, które miały miejsce w życiu Williama. Kiedy skończą, poproś uczniów, aby przedyskutowali lub napisali o tym, dlaczego niektórzy autorzy decydują się wykorzystać własne życie podczas pisania dzieł beletrystycznych. Jakie mogą być korzyści i pułapki związane z wykorzystaniem prawdziwych ludzi i sytuacji w fikcyjnym dziele?
Prawdopodobnie wielu uczniów nie zrozumie znaczenia „dżentelmena dzwoniącego”, zwłaszcza dla kultury południa na początku XX wieku. Dzwoniący dżentelmen lub dzwoniący był młodym mężczyzną, który szukał dostępności młodej kobiety na randkę. Często był proszony przez starszego członka rodziny o spotkanie z dziewczyną; innym razem spotykał się z nią, a potem „wezwał ją” w jej rodzinnym domu. Dzwoniący dżentelmen jest mniej chłopakiem niż tylko randką, a czasami młoda dziewczyna miała wielu rozmówców do wyboru, jak Amanda twierdzi, że zrobiła to w sztuce. To czasami skutkowało rywalizacją między młodymi mężczyznami, którzy walczyli, by zdobyć uczucia młodej kobiety. Jeśli jej rodzina również go aprobowała, po zalotach (termin ekskluzywnych randek), młody człowiek w końcu zaproponowałby małżeństwo.
