Anubis jest bogiem śmierci, mumifikacji i obrońcy grobowców. Jest on przedstawiany głową żołnierza, czarno-białą skórą, łopatką, a czasem fetyszem Imiut.
Anubis urodził się z Osiris i Nephthys, boga śmierci i zmartwychwstania oraz bogini zmarłych. Jego wizerunek jako szakal najprawdopodobniej pochodzi od szakali, którzy wędrują po cmentarzach w starożytnym Egipcie, kopiąc i jedząc ciało, które niedawno pochowano w płytkich grobach.
Egipcjanie wierzyli, że gdy ktoś zmarł, udali się do Anubis w Duat (podziemie), gdzie ich serce umieszczono w skali i ważyło się przed piórem. Ci, których serce były cięższe od piór, zjadły demona; Ci, których serce były lżejsze niż piórko, zasługują na niebiańskie wznoszenie się do Aaru. Anubis stał się ich przewodnikiem podczas podróży do tego wzniesienia.
Anubis miała żonę Anput i razem mieli córkę Kebechet, która była boginią oczyszczania. Uważa się, że Kebechet pomagał jej ojcu, kiedy obserwował proces matużenia i mumifikacji zmarłych. Po umieszczeniu w grobowcach, Anubis uważano za ochronę i pilnowanie ciała fizycznego umarłych od złodziei i bandytów.
Osiris i Nephthys
Mumifikacja, śmierć i grobowce
Anubis jest starożytnym egipskim bogiem związanym z mumifikacją i życiem pozagrobowym. Często przedstawiany jest jako mężczyzna z głową jackala, strzegący grobów i prowadzący dusze do świata umarłych.
Anubis symbolizuje ochronę, balsamowanie i bezpieczną drogę dusz do zaświatów. Reprezentuje znaczenie rytuałów pogrzebowych i zachowania zmarłych w kulturze egipskiej.
Anubis przedstawiany jest z głową jackala, ponieważ jackale często widywano w pobliżu cmentarzy, a Egipcjanie wierzyli, że to zwierzę chroni zmarłych i odstrasza złe duchy.
Anubis nadzorował proces mumifikacji, zapewniając odpowiednie przygotowanie ciał do życia pozagrobowego i wykonywał rytuały chroniące zmarłych przed złem.
Anubis koncentrował się głównie na rytuałach pogrzebowych i prowadzeniu dusz, podczas gdy Ozyrys panował nad życiem pozagrobowym. Anubis przygotowywał zmarłych, Ozyrys ich sądził.