Callisto jest jednym z galilejskich księżyców Jowisza odkrytych przez Galileo Galilei w 1610 roku. Callisto jest bardzo geologicznie nieaktywnym ciałem, a jego powierzchnia pokryta jest wieloma kraterami.
Callisto jest trzecim co do wielkości księżycem naszego Układu Słonecznego po Ganymede i Titanie, a drugim największym Księżycem Jowisza. Został odkryty przez Galileo Galilei w 1610 r. Wraz z trzema innymi księżycami znanymi jako księżyce Galileusza. To odkrycie było ważne, ponieważ ostatecznie zmieniło nasze zrozumienie struktury wszechświata, z dala od modelu geocentrycznego do modelu heliocentrycznego.
Callisto ma więcej kraterów niż jakiegokolwiek innego ciała w naszym Układzie Słonecznym. Cała jego powierzchnia jest pokrywa z udarem. Księżyc jest również bardzo geologicznie nieaktywny, co oznacza, że te kratery pozostały niezmienione. Uważa się, że kompozycja Callisto jest głównie skały i lodu. Jego atmosfera jest cienka i prawie w całości składa się z dwutlenku węgla.
Callisto został nazwany Jupiter IV i został przemianowany na kilka lat później. Księżyc jest nazwany po kochanku greckiego boga Zeusa. Callisto był nimfem i córką króla Lycyona. Wszystkie księżyce Galilei zostały nazwane na cześć miłośników Zeusa.
Misje Pioneer 10 i 11 nie ujawniły dużej ilości nowych informacji. W 1979 roku misje Voyager ukończyły flybysów. Te statki potrafiły wyobrazić sobie pół powierzchni Księżyca. Później, misja Galileo, która spędził osiem lat na orbicie wokół Jowisza, zdołała wyobrazić sobie całą powierzchnię. Callisto został zidentyfikowany jako możliwe miejsce dla ludzkich poszukiwań w przyszłości. Naukowcy uważają, że księżyc może być realną opcją ze względu na brak aktywności geologicznej, a jej odległość od Jowisza zmniejsza ilość promieniowania z planety.
Callisto jest jedną z największych księżyców Jowisza i trzecim co do wielkości księżycem w naszym Układzie Słonecznym. Jest znany z mocno kraterowanej powierzchni i uważany za jeden z najstarszych krajobrazów w przestrzeni kosmicznej.
Callisto został odkryty przez Galilego Galilei w 1610 roku, wraz z trzema innymi dużymi księżycami Jowisza. Te odkrycia pomogły wspierać ideę, że nie wszystko kręci się wokół Ziemi.
Powierzchnia Callisto jest pokryta kraterami, ponieważ od miliardów lat nie przeszła znaczących zmian geologicznych, zachowując starożytne ślady uderzeń i czyniąc ją jednym z najbardziej kraterowanych obiektów w Układzie Słonecznym.
Callisto różni się od innych księżyców galilejskich, mając bardzo starą, lodowatą i kraterowaną powierzchnię, podczas gdy inne, takie jak Europa i Io, wykazują więcej oznak aktywności geologicznej, takich jak wulkany czy przebudowa powierzchni.
Naukowcy uważają, że Callisto ma małe szanse na wsparcie życia z powodu braku znaczącej atmosfery i aktywności geologicznej, choć może mieć podpowierzchniowy ocean pod lodową skorupą.