Langston Hughes, Harlem Rönesansı'nın en ünlü yazarlarındandı. Biçimsel olarak caz müziğinden etkilenen yazısı, siyah Amerikalıların gündelik tecrübelerini yakalamaya çalıştı.
Langston Hughes, Harlem Rönesansı'nın en ünlü yazarlarındandı. Eserleri, genel olarak edebi dünyayla paylaşılmış olsa da, Afrika Amerikalı deneyimi tarafından unapologetically şekillendirilmiştir. Zamanının önde gelen siyah entelektüellerinin aksine, Hughes kendi dilini veya temalarını beyaz bir izleyici kitlesine uydurmaya çalışmadı. Çalışmaları sıradan siyah tecrübenin yanı sıra çağının caz müziğinin ağır etkisini yansıtmaktadır.
1902'de James Mercer Langston Hughes olarak doğan Hughes lisede yazı yazmaya başladı. Pennsylvania'daki Lincoln Üniversitesi'nden mezun olmaya devam etti ve hayat boyunca, muhabbet kuşağı, asistan aşçı, aklama, denizci ve elbette yazar da dahil olmak üzere bir dizi farklı iş düzenledi. Hughes, ortak insanı, milyonlarca tecrübeye ses çıkarmak için kişisel kimliğinin ötesine geçmeye çalıştı. Onun dili ve temaları basit ve erişilebilirdi. 1940 yılında yaptığı Büyük Biyografi adlı eseri "New Sea , New York'ta Lenox Caddesi'nde ya da Washington'da Yedinci Sokak'ta ya da Chicago'da Güney Devlet'te işçiler, iş adamları ve işverenler" olarak tanımlıyor. Bugün ve gelecekte herkes yarın mesai yapıyor Bu hafta dövüldü ve bir sonraki işini bitirdi, ancak dövüldü ve şaşkına döndü, ancak tamamen dövülmemesi, taksit planında mobilya alımı, kira ödemeye yardım etmek için evini doldurması, paskalya için yeni bir takım bulmayı umduğu gibi eve doldurması ve bu takım elbiseli kovuşturma kararı verdi Temmuz'un Dördüncü'ünden önce. "
Yazarlık kariyeri boyunca Hughes, romanlar, oyunlar, kısa öyküler, şiirler ve düzenli gazete sütunları yazdı. Bunların arasında popüler olan "Basit" hikayeleri - "Basit" lakaplı tekrar eden karakter Jesse B. Semple'nin bulunduğu kısa öyküler vardı. Simple'in anlatılabilir hikayeleri, Hughes'un siyah okuyucularının çoğunun yaşadığı günlük sıkıntıları vurguladı.
Bugün, Hughes en çarpıcı şiiriyle birçok kişinin en iyi bilineni olmaya devam ediyor. Paul Laurence Dunbar, Carl Sandburg ve Walt Whitman gibi şairlerin etkisinde olan Hughes, şiirlerinde genellikle anafor veya tekrarlıyor. Whitman'ın etkisi, "Ben de" ve "Let Me America Again" gibi şiirlerde özellikle belirgindir; burada Hughes, Whitman'ın ünlü eşitliğini yeniden gözden geçirir ve gerçeklerini Afrika kökenli Amerikalılar için zorlar. Bununla birlikte, Hughes'un eseri caz gibi ritimiyle etkilerinden farklı hale getirildi. "Weary Blues" ve "Po 'Boy Blues" gibi şiirler açıkça blues şarkılarının tekrarı ve kadansını taklit eder. Hughes, bu müzik biçimini o kadar belirgin bir şekilde göstererek cazın bir sanat formu olarak meşrulaştırılmasına yardımcı oldu. Jazz hayatın değişik duygularını anlatmak için şarkı kullandığından, Hughes yazılı kelimeyi aşk, acılar, düşler, adaletsizlik, öfke ve daha karmaşık ama sıradan duygularını yakalamak için kullandı. Verimli çalışması, popülerliği ve şiirsel hediyesi onu Harlem Rönesansı'nın ve 20. yüzyıl Amerika'sının en etkili seslerinden biri haline getirdi.
"Ben de Amerika'yı söylüyorum. Ben daha karanlık kardeşim. Şirket geldiğinde mutfağımda beni yemeğe gönderiyorlar, ama gülüyorum, iyi yemek yiyorum, güçlüleşiyorum ... Ben de Amerika'yım "
"Rüyalar ölürse hayallere hızlı tutun, Hayat uçamayan kırık kanatlı bir kuştur."
"Ölürken özgürlüklere ihtiyacım yok. Yarın ekmeği üzerinde yaşayamam. Özgürlük, büyük ihtiyaç duyulan güçlü bir tohumtur. Ben de burada yaşıyorum. "