Dramatik şiir, manzum olarak yazılır ve söylenmesi veya canlandırılması amaçlanır. Anlatı şiirine çok benzer, dramatik şiir bir hikaye anlatır.
Dramatik şiir, manzum olarak yazılır ve genellikle bir hikaye anlatmak veya bir durumu tasvir etmek için söylenmek veya canlandırılmak içindir. Dramatik şiirlerin çoğu, bir aktörün diğerine ya da izleyiciye yaptığı uzun konuşmalar olan dramatik monologlar ya da birinin duyup duymadığına bakılmaksızın yüksek sesle söylenen düşünceleri olan tek konuşmalar biçimindedir. Dramatik şiir, anlatı şiirinden karakterin bakış açısıyla yazılması ve anlatılması bakımından farklıdır, anlatı şiiri ise anlatıcı tarafından anlatılan bir hikayedir. Dramatik şiirin bir başka biçimi de “dolap draması” olarak bilinir. Klozet draması, okunması değil, okunması amaçlanan ve 1800'lerin başında bir trend haline gelen şiirdir. Şairler Lord Byron ve Percy Bysshe Shelley bu şiirsel formun büyük savunucularıydı.
Dramatik şiir, Sanskritçe dramalardan ve Yunan trajedilerinden kaynaklanmıştır. MÖ 6. ve 5. yüzyıllarda drama ilk kez Atina'da bereket, bitki örtüsü, şarap ve eğlence tanrısı Dionysos'u onurlandıran bir kutlamanın parçası olarak icat edildi. İlk dramatik şiir, Atina'daki Dionysos Tiyatrosu'nda yapıldı. 16. ve 17. yüzyıllarda İngiliz Rönesansı sırasında, Ben Johnson ve William Shakespeare gibi şairler ve oyun yazarları yeni teknikler geliştirerek dramatik şiir daha yaygın hale geldi.
Dramatik şiir bir oyun veya diyalog biçiminde yazılan şiir türüdür; karakterler konuşur ve etkileşime girer, sıklıkla duyguları, çatışmaları veya hikayeleri sesleri aracılığıyla keşfederler.
Dramatik şiir, lirik veya anlatışiir gibi diğer biçimlerden farklıdır çünkü karakter konuşması ve diyalog kullanır; bu da onu bir oyuna benzer kılar, diğer türler ise kişisel duygulara veya tek bir anlatıcı aracılığıyla hikaye anlatımına odaklanır.
Dramatik şiir örnekleri arasında William Shakespeare'in oyunları, örneğin Hamlet ve Romeo ve Juliet, ayrıca Robert Browning'in My Last Duchess eseri bulunur.
Dramatik şiir, karakter etkileşimi aracılığıyla hikayeleri ve duyguları hayata geçirerek önemlidir; bu, okuyucuların farklı bakış açılarını anlamalarına yardımcı olur ve dil ile performans çalışmalarını zenginleştirir.
Öğretmenler, öğrencilerin diyalogları okumaları veya sahnelemeleri, karakter motivasyonlarını analiz etmeleri ve kendi dramatik sahnelerini yazmaları yoluyla dramatik şiir kullanabilirler; bu, yaratıcılığı, eleştirel düşünmeyi ve dil becerilerini teşvik eder.