Helyocentrism, Nicolaus Copernicus tarafından Güneş'i matematiksel olarak ortaya koyan evrenin bir modelidir. Bu model, Dünya'yı merkeze yerleştiren yerçekimliliğinin yerini aldı.
Aristoteles, Dünya'nın evrenin merkezinde olduğunu ilk ortaya atan bir Yunan filozofuydu. Evrenin organizasyonu ile ilgili bu teori binlerce yıldır kabul gören bir modeldi. Güneşin ve Ay'ın Dünya'daki görünür hareketi kolayca açıkladığı için, yer merkezli model o kadar yaygın şekilde kabul gördü. Alternatif, Güneş merkezli bir model ortaya koyan birinin ilk kanıtı, yaklaşık 300'de Samos'un Aristarchus'u tarafından yapıldı. 16. yüzyılda, polonyalı bilim adamı ve gökbilimci Nicolaus Copernicus tarafından bir helyosantrik evrenin matematiksel bir modeli oluşturuldu.
Galileo yeni keşfedilen teleskop ile gece gökyüzünü tararken helyosentrik model, önemli ampirik bir destek aldı. Jüpiter yakınlarındaki dört cismi farketti. Birkaç gün içinde bu cisimlerin durağan olmadığını, ancak aslında gezegenin etrafında dönmekte olduğunu gördü. Galileo, Dünya'dan başka bir yerde yörüngede gökyüzü bedenleri olsaydı, yer merkezli modelin doğru olamayacağını gösterdi. Bu fikir ve bunu destekleyen gözlemler, Galileo'nun ev hapsinde tutulmasıyla sonuçlandı, çünkü keşifleri Katolik Kilisesi'nin öğretilerine uymadı.
Dünya'nın evrenin merkezi olmadığı gerçeği, gökadaların, diğer yıldızların ve daha fazlasının keşfedilmesine yol açan diğer astronomik araştırmaları açtı. Güneş, tüm evrenin merkezi değilse de, Güneş Sistemimizin merkezi.