Kara delik, çekim kuvvetinin çok güçlü olduğu, ışığın bile kaçamadığı bir alan alanıdır. Bu, büyük miktarda madde küçük bir alanı kapladığında olur.
Karadelik, yerçekiminin gücünün çok yüksek olduğu küçük bir alan alanıdır, çünkü çok miktarda madde çok küçük bir alana atılır. Kara delikler görünmezdir. Elektromanyetik radyasyonun herhangi bir ışık veya diğer türleri içinden kaçamadığı için görülemezler. Bilim adamları, büyük yerçekimi alanının çevredeki etkilerinden kara deliklerin var olduğunu bilir. "Kara delik" terimi John Wheeler tarafından oluşturuldu.
John Michell, 1783'de, uzayda, ışığın bile kaçamayacağı kadar büyük bir kütleye sahip bir ceset olabileceğini öne sürdü. Einstein'ın bilimsel devrimi, görelilik kuramı, yerçekimini düşünme ve anlama biçimimizi değiştirdi. Einstein'ın teorileri yer çekimini uzay-zamanın çarpıtması olarak tanımladı ve bu, bilim adamlarını kara deliklerin olasılıkları hakkında tekrar düşünmeye teşvik etti. Einstein'ın görelilik teorisini kullanarak, Karl Schwarzschild, kürenin tüm kütlesi küçük bir alana sıkıştırılırsa, madde ve ışık kaçılamayacak bir kürenin yarıçapını hesapladı. Işığın kaçabileceği ve kaçamayacağı arasındaki bu sınır olay ufku olarak bilinir.
Çoğu kara delik, bir yıldızın hayatının sonunda oluşur. Yıldızın çekirdeği çöktüğünde ortaya çıkarlar kendiliğinden bir süpernova patlamasına neden olur. Güneş sistemimizdeki güneş asla bir kara deliğe dönüşmeyecek, çünkü yeterince büyük değil. Yıldızların karadeliklerini oluşturmak için Güneşimizin birkaç katına bir kitleye ihtiyacı var. Çok büyük kara delikler, süper öldürücü kara delik olarak bilinirler. Bunların bir ya da daha fazla Güneş kütlesi kütlesi var. Büyük galaksilerin merkezinde süper öldürücü bir kara delik olduğu düşünülmektedir. Galaksimizin gözlemleri, Samanyolu, merkezde süper kütleli bir kara delik olduğunu gösterdi.
{Microdata type="HowTo" id="9750"}Siyah delik, uzayda öyle güçlü bir yer ki, yerçekimi o kadar yoğundur ki, hiçbir şey—hatta ışık bile—onun dışına çıkamaz. Siyah delikler, büyük yıldızların yaşam döngülerinin sonunda çökmeleriyle oluşur.
Siyah delikler, büyük bir yıldız yakıtını tüketip kendi yerçekimi altında çöktüğünde oluşur ve aşırı yüksek yoğunluk ve yerçekimi çekimine sahip bir nokta, yani bir tekillik oluşturur.
Hayır, hiçbir şey, olay ufkunu geçtiğinde, hatta ışık bile, siyah delikten kaçamaz. Bu nedenle siyah delikler görünmezdir, sadece yakındaki maddeler üzerindeki etkileriyle fark edilirler.
Olay ufku, siyah deliğin etrafındaki sınırdır ve buradan sonra hiçbir şey geri dönemeyebilir. Bu nokta, yerçekimi çekiminin öyle güçlü hale geldiği yerdir ki, hiçbir şey kaçamaz.
Siyah delikler, bilim insanlarının yerçekimi, uzay ve zamanı incelemesine yardımcı olur. Yakındaki yıldızlar ve galaksiler üzerinde etkili olup, yıldızların yaşam döngüsü ve evrenin yapısı hakkında ipuçları sağlarlar.