Dystopische literatuur is een snel groeiend subgenre van populaire fictie. Auteurs gebruiken vaak dystopieën om een boodschap over de wereld waarin we vandaag leven over te brengen. Dystopias zijn uiterst gebrekkige samenlevingen. In dit genre is de setting vaak een gevallen samenleving, meestal na een grootschalige oorlog of een andere gruwelijke gebeurtenis, die chaos veroorzaakte in de voormalige wereld. In veel verhalen leidt deze chaos tot een totalitaire regering die absolute controle op zich neemt. De gebreken in dit soort dystopie zijn het centrum rond onderdrukking en beperkingen van vrijheid door centrale autoriteiten.
Studenten kunnen elementen van de dystopische samenleving van The Handmaid's Tale volgen tijdens het lezen. Laat leerlingen de zes gemeenschappelijke elementen van een dystopie volgen en deze elementen vervolgens samen met een ondersteunend citaat in een storyboard weergeven.
Voorbeeld:
Vrouwen mochten in de begindagen van het regime geen eigendommen bezitten of banen behouden. Vrouwen werden gescheiden in verschillende klassen, en ze mochten niet vrijuit naar andere landen verhuizen, veel gezinnen werden opgesplitst en ze mochten hun plichten niet ontlopen. Iedereen moest voorzichtig zijn met wat ze zeiden, omdat ze konden worden aangeklaagd wegens verraad.
Voorbeeld:
De overheid beperkt de toegang tot voedsel, lokale gebieden en reizen met het gebruik van voedsel-tokens, passcards en checkpoints. De overheid vereist dat de huishoudens van commandanten met Handmaids elke maand de ceremonie voltooien en dat vrome antwoorden worden gegeven als antwoorden voor alledaagse gesprekken. Zwarte busjes rijden rond en halen mensen op die beschuldigd worden van verraad. Ze hangen de lichamen aan de muur op voor publieke vertoning.
Voorbeeld:
De setting is niet futuristisch tot het einde van de roman; op het moment van het schrijven van de roman gebeurt dit echter ergens in de toekomst: de jaren negentig. Het westelijk halfrond is fundamenteel veranderd; de Verenigde Staten van Amerika bestaan niet meer, vervangen door de Republiek Gilead.
Voorbeeld:
Van alle klassen mensen wordt verwacht dat ze dezelfde kleding dragen die overeenkomt met hun klasse of plicht. Handmaids dragen rood, vrouwen dragen poederblauw, Martha's dragen saai groen, Econowives dragen rode, blauwe en groene strepen, enzovoort. Van mensen werd verwacht dat ze elkaar begroetten met vrome uitspraken, waarvan werd aangenomen dat iedereen zich had bekeerd tot deze specifieke sekte van het christendom.
Voorbeeld:
De Republiek Gilead staat toeristen toe om de maatschappij te zien als het voorbeeld van de maatschappij die de dingen goed doet. Wanneer de Japanse toeristen Offred vragen of ze gelukkig is, wordt van haar verwacht dat ze ja zegt. De bovenste regionen van Gilead geloven dat wanneer de bevolking wordt bijgevuld en vrouwen niet langer zo hard moeten werken aan alles, dat uiteindelijk iedereen gelukkig zal zijn.
Voorbeeld:
Offred biedt de hoop dat haar man, Luke, nog steeds leeft en dat ze samen hun dochter op een dag kunnen redden. Ze speelt een beetje met het idee van de Mayday Resistance, maar besluit uiteindelijk niet toe te geven omdat ze voor Nick valt. Ze maakt de banden die later het transcript "The Handmaid's Tale" worden, mogelijk in de hoop dat het voor het verzet kan worden gebruikt. Ze wil wel ontsnappen in de hoop dat ze uiteindelijk weer terug kan naar een normaal leven.
(Deze instructies kunnen volledig worden aangepast. Nadat u op "Activiteit kopiëren" hebt geklikt, werkt u de instructies bij op het tabblad Bewerken van de opdracht.)
Maak een storyboard dat de zes elementen van dystopische fictie identificeert in The Handmaid's Tale . Illustreer exemplaren van elk element en schrijf een korte beschrijving onder elke cel.
Encourage critical thinking by dividing students into groups to debate major ethical issues from the novel. Assign roles—such as supporters of Gilead’s laws and those who oppose them—to help students analyze multiple perspectives and support their arguments with evidence from the text.
Pick thought-provoking topics like freedom vs. security, gender roles, or resistance vs. conformity. Clearly define each issue so students are focused and discussions stay relevant to the novel's context.
Divide the class into teams or pairs, giving each group a specific stance to defend. Rotate roles so everyone has a chance to argue from different perspectives, deepening their understanding of the novel’s complexities.
Instruct students to find quotes and examples from the book that support their assigned viewpoint. Encourage annotation so they’re prepared to back up arguments during the debate.
Set clear ground rules for respectful listening and responding. Allow each side time to present, rebut, and summarize. Moderate discussion to keep it focused and fair.
Lead a class discussion on how the ethical dilemmas from the book relate to current events or students’ lives. Encourage reflection on the importance of questioning authority and understanding complex social issues.
De Meidensaga bevat belangrijke dystopische elementen zoals onderdrukkende overheidscontrole, beperkte vrijheden, afgedwongen conformiteit, een futuristische of alternatieve setting, de voorstelling van de samenleving als een utopie en een protagonist die streeft naar normaliteit. Deze elementen creëren een samenleving die gekenmerkt wordt door surveillantie, angst en gebrek aan persoonlijke rechten.
De overheid in De Meidensaga gebruikt methoden zoals bewegingen beperken, strikte kledingvoorschriften afdwingen, spraak monitoren, toegang tot hulpbronnen beperken en openbare straffen opleggen om totale controle over burgers, vooral vrouwen, te behouden.
De Meidensaga wordt als dystopisch beschouwd omdat het een diep flawed samenleving beschrijft waar vrijheid onderdrukt, mensenrechten geschonden worden en de overheid strikte regels oplegt die mensen hun individualiteit en autonomie ontnemen.
Voorbeelden van conformiteit zijn kleurgecodeerde uniformen voor verschillende klassen (meiden in rood, echtgenotes in blauw), verplichte religieuze groeten en de verwachting dat iedereen de overtuigingen en gedragingen van het regime zonder vraag volgt.
Leerlingen kunnen een storyboard maken waarin de zes dystopische elementen in de roman worden geïdentificeerd, scènes worden geïllustreerd die elk element vertegenwoordigen en korte beschrijvingen schrijven. Dit helpt hen visueel en kritisch te analyseren hoe deze elementen het verhaal vormen.