Yay ve Ok'un İcadı

Bazı bölgelerde hala kullanılan yay ve ok icadı, avlanma ve savaşın uzak mesafeden daha verimli ve etkili olmasını sağlamıştır. Kullanımı aynı zamanda onu kullanan medeniyetlerin sosyal karmaşıklığını artırdı.

Bu Storyboard'u Kopyala

Kendin Yap

Bu Storyboard'u Kopyala

Daha fazla seçenek

Yay ve Okun Gelişimi

Yay ve ok prehistorik zamanlarda icat edildi. Güney Afrika'daki Sibudu Mağarası'nda 61.000 yıl öncesine dayanan kemik ok noktaları, 71.000 yıl kadar eski olmasına rağmen keşfedilmiştir. Üst Paleolitik ve Mezolitik dönemler arasında silah öne çıktı. Taşlı uçlu obsidiyen - Kenya'daki Nataruk bölgesinde insan iskeletine gömülü olarak bulunan oklar, bu okların bu zamanda bir silah olarak kullanıldığını kanıtlamaktadır. Son buzul dönemini takip eden Avustralya dışında, her yerleşim yerinde yay ve okların kullanıldığı anlaşılıyor. Yay ve ok, eski çağlardan beri Avrupa ve Akdeniz'deki Orta Çağ'dan gelen birincil silahtı; Çin, Japonya ve Avrasya bozkırlarında ana silah olarak hizmet ettiler.

Danimarka'dan 9000 BCE'ye tarihlenen elm Holmegaard fiyonkları, tek parça halinde hayatta kalan en eski yaylardır. Modern yüksek performanslı yaylar bu tasarımdan sonra modellenmiştir. Stellmoor yayının yay parçaları Almanya'da bulunmuş ve yaklaşık 8000 BCE'ye kadar arkeolojik birleşme ile tarihlendirilmiş, ancak II. Dünya Savaşı sırasında tahrip edilmiştir. Yaylar, barutun yaygın olarak kullanıldığı 17. yüzyıla kadar avlanma ve savaş için kullanıldı. Yine de, bazı kültürler Kanada Arctic'de avcılık yapmak için yaptıkları gibi onları savaş ve avcılık için kullanmaya devam ediyor. Ek olarak İngilizler, 18. yüzyılda okçuluk sanatını yeniden canlandırdı ve Londra'daki Toxofilite Topluluğunu oluşturdu.

Kanıtlar, insanların ahşap ok ve yayı bırakmadan sadece ok uçlarını yapmak için bir dizi adım atmayı başardıklarını göstermektedir. Okun şaftının yanı sıra yayın kendisi başlangıçta basınçla bükülecek ve eğilecek kadar esnek bir tahtadan yapılmıştır. Farklı kültürler, mevcut olana dayalı olarak farklı şekillerde ve çeşitli malzemelerle yaylar yaptı. Bazı antik Japon yayları 8 fit uzunluğundaydı ve bazıları da boynuz veya balina kemiğinden yapılmıştır. Afrika yayları genellikle küçüktü; Eskimos, ahşap ve kemiğin bileşik yaylarını, günah işlemeyle birlikte kullanmıştır - parçalara katılmak için kullanılan hayvanların güçlü bir lifli dokusu. Kompozit bir yay, her bir parçanın - veya "uzvun" - işlev için en uygun malzemeden oluşmasını sağlayan bir malzeme kombinasyonu ile yapılır. Asya kültürleri sıklıkla, gerilimi enerjiyi depolayan ahşap, boynuz ve sineklerden oluşan kompozit yayları kullanırdı. Şimdi, yaylar çoğunlukla lamine ahşap, fiberglas, metal ve karbon fiberden yapılmıştır.

Ok, uçta bir ok ucu bulunan bir şafttan oluşur ve birçok farklı stilde gelir. Başlangıçta, odun en çok bir okun şaftını moda etmek için kullanılmıştı; aynı zamanda en ucuz malzemedir. Ok uçları kabuk, kemik, taş ve metalden yapılmıştır. Ok ucu tipik olarak şafta çimento, soket veya her ikisi ile bağlanır. Tüyler uçuş sırasında okları stabilize etmek için kullanılır. Kullanılan malzemelerin çeşitliliği geniş olmasına rağmen, yay dizisi genellikle birden fazla malzemeden oluşur. Orta Çağ'dan İngiliz longbow'ları tipik olarak kenevir veya ketenden yapılmış bir ipe sahipken, Türk ve Arap bowstringsleri ipek ve tiftikliydi. Kullanılan diğer materyaller arasında Rattan, bambu, bitkisel lif ve hayvan postu veya sinüs bulunmaktadır.

Modern gün yayları genellikle bir standarda uygundur ve daha fazla doğruluk ve güce sahiptir. Yaylar hala avcılık için kullanılır, bu da tarih boyunca en etkili oldukları şeydir. Zırhın kalitesi arttıkça ve silahların kullanımı yayıldıkça, yay ve ok oldukça etkisiz hale geldi. Yay ve ok - okçuluk kullanma pratiği, ustalaşmanın zamanını alan usta bir beceridir; Bugün birçok medeniyet için bir gereklilik olmaktan çok bir hobi haline geldi. Bununla birlikte, bunların yiyecek için avlanma ve dolayısıyla hayatta kalma için kullanımı açıktır. Verimli olmamakla birlikte, bazı uzak bölgelerde ve kabilelerdeki yayların sürekli kullanımı, çevreye daha az etki eder.

Kendi Storyboard'unuzu oluşturun

Ücretsiz deneyin!

Yay ve Ok Buluşlarının Etkilerinin Örnekleri

• Eski insanlara, verimli ve güvenli bir şekilde, daha uzak ve güvenli bir şekilde avlanmaya ve tedarik etmeye izin verildi.


• Taş teknolojisinin ilerlemesini teşvik etti.


• Yeni bir sanat / beceri ve spor - okçuluk yarattı.


• Her biri farklı bir amaç taşıyan farklı yay ve ok türlerinin geliştirilmesine yol açtı.


• Bazı malzemelerin - özellikle organik - pratikte nasıl kullanılabileceğinin keşfine yol açtı ve bu da boşa harcanan kaynakları azalttı.


• Savaşta bir avantaj sağlayarak, okçuların düşmana uzaktan saldırmasını sağladı.


• Toplumsal karmaşıklığı arttırmaya yöneldi: Savaş ve avlanma bir mesafeden daha kolay oldu, nüfus büyüdü ve koruma ihtiyacına dayalı olarak geliştirilen hiyerarşiler.