Podziemna kolej zachowała tak dużą tajemnicę, że nie można znaleźć żadnych dowodów. Podziemna kolej była tajną linią gospodarstw prowadzących od stanów niewolników do Kanady. Te „stacje” były zorganizowane przez setki mężczyzn i kobiet (zarówno czarnych, jak i białych), którzy nie wierzyli w niewolnictwo. Niewolnikom dostarczano jedzenie, odzież i miejsce do odpoczynku w świetle dziennym. „Dyrygenci” kolei byli odważni i zaradni; często musieli uczestniczyć w podstępie, aby uniknąć podejrzeń właścicieli niewolników.
Dla wolnych niewolników życie było trudne; doświadczyli ubóstwa i stanęli w obliczu ostrego zimna i choroby. W miarę zmniejszania się liczby niewolników wprowadzano dodatkowe przepisy i przyznawano nagrody. Nawet podczas wojny Podziemna Kolej trwała i później ujawniła się jako Komisja Pomocy, aby rozpocząć rehabilitację zbiegłych niewolników.
