Cybernękanie i dokuczanie werbalne brzmią inaczej. To, co się mówi w Internecie, zwykle nigdy nie zostanie wypowiedziane na głos, szczególnie na twarzy ofiary. Na tę różnicę składa się wiele czynników, w tym brak bycia zauważonym podczas pisania na klawiaturze odbiera poczucie winy łobuza. Prześladowca może mieć wrażenie, że to, co mówią lub robią, nie jest wielkim problemem. Nie mogą rozpoznać żadnych konsekwencji dla swoich działań. Również nie dostrzeganie obrażeń twoich słów może również odebrać wpływ tego, co zostało powiedziane. Podczas wysyłania wiadomości tekstowych, publikowania w mediach społecznościowych itp. Napastnicy mogą odczuwać natychmiastową satysfakcję z powodu atakowania innych. Są to wszystkie ważne pojęcia, które nastolatki muszą zrozumieć, gdy korzystają z technologii. Ta aktywność pomoże im odkryć te pomysły.
W tym ćwiczeniu uczniowie zilustrują scenariusz cyberprzemocy i zastraszania werbalnego oraz wyjaśnią, dlaczego łatwiej jest wybierać między sobą. Zapewni to również doskonały początek dyskusji w klasie. Zadaj uczniom pytania otwarte, takie jak: czy obciąłbyś kogoś w linii sklepu spożywczego? Wszyscy studenci powinni powiedzieć „nie”. Następnie zapytaj ich, dlaczego ludzie w samochodach się odcinają? Uczeń zwykle wymienia powody, dla których nie widzi twojej twarzy itp. Na koniec zapytaj, czy te powody również ułatwiają cyberprzemoc?
(Te instrukcje są w pełni konfigurowalne. Po kliknięciu „Kopiuj działanie”, zaktualizuj instrukcje na karcie Edytuj zadania.)
Będziesz tworzyć i analizować cyberbullying i werbalne sytuacje zastraszania.
Poprowadź uczniów do stworzenia szkolnego zobowiązania dotyczącego cyfrowej obywatelskości, które promuje życzliwość, empatię i odpowiedzialność w sieci. Ta aktywność pomaga kształtować pozytywną kulturę klasy i przypomina uczniom, aby myśleli, zanim coś opublikują lub skomentują. Wywieszaj zobowiązanie w sali lub wirtualnej klasie i regularnie je przeglądaj.
Zaproś uczniów do dzielenia się hipotetycznymi interakcjami cyfrowymi (zarówno pozytywnymi, jak i negatywnymi) w małych grupach. Omów, jak słowa mogą być różnie interpretowane online oraz potencjalny wpływ na odbiorców. To zachęca do krytycznego myślenia o zachowaniach w sieci i rozwija empatię.
Pokaż, jak odpowiadać na nieuprzejme wiadomości w sieci przy użyciu asertywnego, szanującego języka. Pozwól uczniom odgrywać różne scenariusze, ćwicząc, jak radzić sobie z cyberprzemocą lub rozładować napięte sytuacje. To buduje pewność siebie i praktyczne umiejętności do rzeczywistych interakcji online.
Wyjaśnij, jak uczniowie mogą bezpiecznie zgłaszać cyberprzemoc, zarówno gdy ją widzą, jak i doświadczają. Przedstaw kroki i zapewnij, że szukanie pomocy jest zawsze w porządku. Udostępnij drukowane lub cyfrowe przewodniki do łatwego odniesienia.
Cyberprzemoc ma miejsce online lub za pomocą urządzeń cyfrowych, często anonimowo, podczas gdy przemoc słowna występuje twarzą w twarz. Brak fizycznej obecności i wskazówek wizualnych w cyberprzemocy może sprawiać, że wydaje się mniej osobista, ale jest równie szkodliwa.
Ludzie mogą mówić ostrzejsze rzeczy online, ponieważ nie widzą reakcji ofiary, czują się mniej odpowiedzialni i często działają anonimowo. Ta cyfrowa odległość zmniejsza empatię i postrzegane konsekwencje.
Użyj symulacji ról lub analiz scenariuszy, w których uczniowie porównują cyberprzemoc i przemoc twarzą w twarz, dyskutują o motywacjach i reflektują nad wpływem emocjonalnym. To pomaga uczniom samodzielnie odkrywać kluczowe różnice i rozwijać empatię.
Rozpocznij od pytań takich jak: "Czy powiedziałbyś to komuś twarzą w twarz?" lub użyj analogii, takich jak wstawanie na drodze vs. odcinanie w ruchu. Te pytania pomagają uczniom zrozumieć, dlaczego zachowanie online często różni się od działań w rzeczywistości.
Poproś uczniów o tworzenie i analizowanie przykładów cyberprzemocy i przemocy słownej, a następnie wyjaśnij, dlaczego komentarze online mogą być ostrzejsze. To praktyczne ćwiczenie zachęca do refleksji i dyskusji w klasie.