Fizjogomia Definicja: autor tworzy fizyczne cechy charakterystyczne dla charakteru wskazującego na osobowość, intencje lub inne wewnętrzne cechy
Fizjonomia jest używana w literaturze do wskazywania prawdziwych intencji bohatera i jego wewnętrznego ja poprzez tworzenie fizycznych przejawów tych cech. Autor może stworzyć zły charakter i wskazać na jego niegodność, dając im jakąś zewnętrzną deformację; podobnie autor może wskazać na wrodzoną dobroć postaci, czyniąc je bezbłędnymi. Najczęściej jest to przykładem baśni lub filmów Disneya, gdzie czarownica lub złoczyńca są prawie zawsze wadliwe fizycznie, z brzydotą i deformacjami przeważają ich twarze i ciała. Z drugiej strony, księżniczka, książę lub bohater tych opowieści jest prawie zawsze bezbłędna, a widz lub czytelnik powinien zrozumieć, że ten brak fizycznej deformacji sprawia, że są z natury dobre. W literaturze Roger Chillingworth i Mordred w The Scarlet Letter oraz The Once and Future King obaj mają deformacje ramienia, co powoduje, że jedno ramię jest wyższe od drugiego. Chociaż może się to wydawać drobną wadą, obaj mężczyźni stają się złoczyńcami tej historii i ostatecznie niszczą szczęście Hester i Artura, bohaterów opowieści.Koniecznie sprawdź nasz artykuł „ Fizjonomia w literaturze ”!
Physiognomia to nauka o ocenianiu charakteru lub osobowości danej osoby na podstawie jej wyglądu fizycznego, zwłaszcza cech twarzy.
Na przestrzeni dziejów physiognomia była często używana do dokonywania założeń na temat cech lub inteligencji ludzi na podstawie ich wyglądu, ale obecnie te pomysły są powszechnie uważane za nie naukowe i uprzedzone.
Physiognomia jest kontrowersyjna, ponieważ może prowadzić do stereotypizacji i dyskryminacji, gdy ocenia ludzi po wyglądzie zamiast po ich czynach lub charakterze.
Physiognomia koncentruje się na cechach twarzy, aby wywnioskować charakter, podczas gdy frenologia bada kształt czaszki w celu określenia osobowości. Obie są dziś uznawane za pseudonauki.
Obecnie physiognomia jest głównie badana jako historyczna koncepcja. Współczesna nauka nie popiera jej twierdzeń, a edukatorzy używają jej jako przykładu tego, dlaczego powinniśmy unikać oceniania po wyglądzie.