"Harrison Bergeron", opublikowa- ny w 1961 roku Kurt Vonnegut, Jr., wyobraża sobie świat w ciągu 120 lat, w którym rząd przejął pełną kontrolę nad wolnorynkową myślą, a wreszcie osiągnięto równość - po cenie oczywiście. W dążeniu do prawdziwej równości ludzie zrezygnowali ze swoich praw w celu wyeliminowania wszelkiej konkurencji, dążenia i pragnienia: rzeczy, które inspirują innowacje i kreatywność. Ludzie, którzy są odpowiedzialni, są jedynymi, którzy mogą pomyśleć, a ta moc ma poważne konsekwencje dla Harrisona Bergerona, 14-letniego chłopca, który ma już 7 stóp wzrostu i praktycznie niekontrolowany. Opowieść opowiada o ważnych tematach, takich jak jaka może wyglądać całkowita równość w kosztach indywidualności, a także niebezpieczeństwa utraty wolności myśli tyranicznej. Świat dystopijny Farby Vonnegut jest przerażająco nudny i strasznie realistyczny.
Ma 47 funtów. Torebka z pierza na szyi; Posiada nadajnik radiowy w jego uchu; Oczy są krwotoczne i łzawiące od dźwięków ucha; Blady i drżący
"George żartował z niejasnym pojęciem, że tancerze nie powinni być niepełnosprawni, ale nie dał się z tym pogodzić, zanim inne hałasy w jego uchu rozproszyły myśli".
Ma ponadnormatywną inteligencję; Często próbuje myśleć o rzeczach, które mogłyby zaprzeczyć rządowi, ale nie jest w stanie skoncentrować się z powodu nadajnika radiowego w uchu; Zmęczony i zmęczony
