We dromen allemaal van perfectie: de zorgvuldig geperfectioneerde fysiek en vaardigheden van een olympisch atleet; de perfecte familiemaaltijd, als een schilderij van Norman Rockwell; de perfect harmonieuze samenleving, waarin iedereen vrolijk door het leven gaat. Maar perfectie heeft een prijs en blijft eeuwig onbereikbaar. Deze tegenstrijdigheid is slechts één van de redenen waarom dystopieën lezers van alle leeftijden hebben geboeid. Het idee van een utopie, in combinatie met de grimmige realiteit dat die nooit kan bestaan, vormt een boeiende setting voor maatschappijkritiek en -commentaar.
Omdat we onze leerlingen blootstellen aan het lezen van meerdere genres , is het essentieel dat ze de patronen en nuances begrijpen die een auteur gebruikt. Wat onderscheidt dystopische fictie van een epos of toneelstuk? In dit lesplan vind je de elementen van een dystopie, kenmerken van dystopische literatuur en manieren om de terminologie te onderwijzen en leerlingen tegelijkertijd leuke storyboards over het concept te laten maken.
(Hiermee start u een gratis proefperiode van 2 weken - geen creditcard nodig)
Het woord "utopie" werd bedacht door Sir Thomas More voor zijn boek over een ideaal georganiseerde samenleving. Het komt van het Griekse topos , wat "plaats" betekent. Het voorvoegsel is opzettelijk dubbelzinnig; in het Grieks betekent het voorvoegsel ou- "niet", terwijl het voorvoegsel eu- "goed" betekent. Een utopie kan dus zowel een "goede plaats" als een "niet-plaats" zijn; een denkbeeldige plaats.
Een van de oudste en bekendste utopieën is de Hof van Eden. Een utopie is een perfecte samenleving, waar alles ideaal georganiseerd is en de bewoners gelukkig leven.
Definieer dystopie als het tegenovergestelde van een utopie, met behulp van het voorvoegsel dys- , van het Griekse woord voor 'slecht'. Het is een gebrekkige samenleving, disfunctioneel en onwenselijk. In de literatuur vallen deze twee termen vaak samen. Veel dystopieën lijken in eerste instantie idyllisch, maar onthullen in de loop van het verhaal hun ware aard: sinister en gebrekkig.
Sommige dystopieën zijn woeste woestijngebieden, zonder planten en vol wetteloze bandieten en krijgsheren. Dat soort dystopieën wordt echter niet vaak verward met een utopie; de echt gevaarlijke dystopieën zijn die welke oppervlakkig perfect lijken, maar in werkelijkheid afschuwelijk zijn.
Dit zijn de meest voorkomende elementen van deze ‘totalitaire’ dystopieën:
| Element | Beschrijving |
|---|---|
| Het volk wordt beperkt in zijn onafhankelijke denken en handelen | Mensen hebben niet de vrijheid om zelf hun keuzes in het leven te maken, de overheid kiest voor hen. |
| De regering die de macht heeft, is vaak onderdrukkend | Een onderdrukkende overheid is vaak autoritair, houdt de bevolking voortdurend in de gaten, stelt avondklokken in, oefent militaire controle uit en onderdrukt de bevolking. |
| De setting is vaak futuristisch of in een fictief universum | De setting speelt zich vaak af in de toekomst, of in een fictief universum, na een enorme oorlog of catastrofe. Dit helpt de andere structuur van de samenleving te verklaren en de macht van de overheid te rechtvaardigen. |
| Bevat elementen van conformiteit of extreme gelijkheid | Mensen worden gedwongen om heel erg op elkaar te lijken en zich te conformeren aan de regels en verwachtingen die de overheid heeft gesteld. |
| De regering portretteert haar samenleving als een utopie | Ze gebruiken propaganda en subtiele manipulatie om hun bevolking te laten geloven dat alles perfect is. |
| De hoofdpersoon wil de mensen weer terugbrengen naar een conventioneel leven | De hoofdpersoon beleeft een helder moment en realiseert zich de problemen in de maatschappij. Ze probeert verandering teweeg te brengen om 'de mensen te bevrijden'. |
(Hiermee start u een gratis proefperiode van 2 weken - geen creditcard nodig)
(Hiermee start u een gratis proefperiode van 2 weken - geen creditcard nodig)
Hoewel deze les voor veel leerjaren gebruikt kan worden, vindt u hieronder de Common Core State Standards voor leerjaar 8. Raadpleeg uw Common Core State Standards voor de juiste onderdelen voor uw leerjaar.
Leerlingen kunnen dystopie en utopie definiëren. Ze begrijpen ook hoe dit genre verschilt van andere literaire genres.
Voordat je een roman met een dystopische wereld leest, bespreek je de definitie en de gemeenschappelijke elementen van dit genre met je leerlingen. Het is nuttig om leerlingen de betekenis van utopie en dystopie te laten vergelijken en contrasteren. Laat leerlingen nadenken over films met elementen van dystopieën en utopieën en voer hierover een klassengesprek. Het opstellen van een lijst is een goede manier om ze op weg te helpen. Ze kunnen ook een storyboard maken waarin ze twee films, of een dystopie en een utopie, met elkaar vergelijken en contrasteren.
Vraag de leerlingen tijdens het lezen, of nadat ze klaar zijn met lezen, een storyboard te maken met de belangrijkste elementen van een dystopie. Denk hierbij aan personages, omgevingen, directe citaten en uitleg van elk element.
Bekijk deze dystopische activiteiten van onze gidsen over Lord of the Flies , The Giver en 1984.
Storyboard-kaarten kunnen worden gebruikt om de belangrijkste thema's en concepten van dystopische literatuur, zoals conformiteit, overheidscontrole en de gevaren van technologie, visueel weer te geven. Door een reeks kaarten te maken die verschillende scènes of momenten in een dystopisch verhaal vertegenwoordigen, kunnen studenten analyseren hoe deze thema's worden gepresenteerd en een beter begrip van de boodschap van de auteur ontwikkelen.
Bij het maken van storyboardkaarten voor dystopische literatuurlessen is het belangrijk om je te concentreren op sleutelmomenten of scènes die de thema's en ideeën van het verhaal illustreren. Gebruik beelden of symbolen die suggestief zijn en helpen om de sfeer en sfeer van het verhaal over te brengen. Overweeg daarnaast het tempo van het verhaal en hoe het gebruik van storyboardkaarten kan helpen om het verhaal op te splitsen in kleinere, beter hanteerbare delen.
Dystopische literatuur is tegenwoordig relevant omdat het ons in staat stelt om belangrijke real-life kwesties te onderzoeken, zoals overheidscontrole, sociale rechtvaardigheid en de gevaren van technologie. Door dystopische literatuur als leermiddel te gebruiken, kunnen studenten een dieper begrip van deze kwesties ontwikkelen en meer betrokken raken bij de wereld om hen heen. Bovendien kan het bestuderen van dystopische literatuur studenten helpen om kritisch denkvermogen te ontwikkelen en zich meer bewust te worden van de mogelijke gevolgen van bepaalde acties of beleidsmaatregelen.
Storyboard-kaarten kunnen worden gebruikt om studenten aan te moedigen de narratieve structuur van een dystopisch verhaal te analyseren, belangrijke plotpunten te identificeren en hoe deze zich verhouden tot de thema's en boodschap van het verhaal. Door hun eigen storyboardkaarten te maken, worden studenten gedwongen kritisch na te denken over het verhaal en na te denken over hoe verschillende elementen bij elkaar passen.