May isang sultan na ubod ng lupit at hindi kumikilala ng katarungan . Siya si Sultan Barabas . Lubha siyang kinatatakutan ng mga nasasakupan dahil sa kaniyang kalupitan. Wala siyang iginagalang sa kaniyang pagpaparusa. Matanda at bata, lalake at babae ay pinarurusahan niya.
Araw-araw ay nabibihisan siya ng magagara at mamahaling damit. Tuwina ay nakalagay sa kaniyang ulo ang gintong koronang ipinasadya pa niya sa malayong bayan. Ang koronang iyon ay isinisuot niya saan man magpunta. Iyon ay pagfpapakita ng kaniyang kapangyarihan at pagiging mataas sa lahat.
Araw-araw ay binibihisan siya ng magagara at mamahaling damit. Tuwina ay nakalagay sa kaniyang ulo ang gintong koronang ipinasadya pa niya sa malayong bayan. Ang koronang iyon ay isinusuot niya saan man magpunta. Iyon ay pagpapakita ng kaniyang kapangyarihan at pagiging mataas sa lahat.
Sagana ang Sultan sa pagkain ngunit siya ay madamot. Siya lang at ang mga tagapitas niya ang nakakapasok sa hardin na may mga prutas. Mas mabuti pa sa kaniya ang mabulok ang mga bunga ng puno kaysa ipakain sa iba.
Ma malinamnam at masustansya ang aking mga pagkain!! Hhmm!
Isang araw ay may isang mangingisda ang ipinadakip ng sultan sa kaniyang mga tauhan. Ang dahilan ay masyado itong ginabi sa pangingisda. Walang awa niyang ipinakulong ang pobreng mangingisda. Iniutos niyang pahirapan ito upang magtanda.
Nakarating sa asawa ng mangingisda ang nangyari. Agad nagtungo ang babae sa kaharian ng Sultan kahit malalim na ang gabi.
Masyado kang ginabi sa pangingisda!!
Parang awa niiyo na po!!
Ako ay agad na magtutungao sa kaharian ng sultan!!
Ang iyong asawa ay ipinakulong ni Sultan Barabas.
Ang asawang ito ng mangingisda ay mahusay gumawa ng isang daing.