Ha? Ikaw? Sasama? Eh baka kapag nakita mo yung mga halimaw ay tumakbo ka na.
Oo nga. At tsaka baka maging pabigat ka lang sa digmaan.
Noong unang panahon, sa kaharian ng Omashu, mayroong isang babaeng nagngangalang Luna. Si Luna ay isang maggaling na mamamana. Ilang taon siya nagsanay at marami narin siyang karanasan sa pakikipaglaban.
Oh jusko!
Isang araw, nagkaroon ng problema sa kaharian. Sinalakay sila ng mga kakaibang halimaw. Mayroong lumilipad, gumagapang, dragon na may ulo ng tao at marami pang iba. Nag tipon-tipon ang mga ito sa labas ng kaharian.
Wag na wag na kayong bumalik sa kaharian namin!
Nang malaman ito ni Luna, dali-dali siyang naghanda. Maya-maya nang sasama na siya sa hukbo upang tumulong sa pakikipaglaban, hindi siya pinayagang sumama ng ibang kasapi. Para sa kanila si Luna ay mahina dahil siya ay isang babae.
Wohoo! Mabuhay si Luna!
Maraming salamat Luna! Niligtas mo kami!
Pagkalipas ng ilang saglit, tumuloy ang hukbo sa pakikipaglaban nang wala si Luna. Kinalaban ng mga mandirigma ang mga halimaw mula umaga hanggang hapon, ngunit sa kasamaang palad ay hindi sila nagtagumpay.
Maya-maya, nabalitaan ni Luna ang nangyari. Tumakbo siya papunta sa pinaglabanan ng hukbo at ng mga halimaw at doon ay nakita niya ang mga mandirigma na sugatan at duguan. Dahil dito, kinalaban niya nang mag-isa ang mga halimaw. Inabot siya nang gabi sa pakikipaglaban.
Dahil sa kaniyang kagalingan sa pakikidigma at sa pamamamana, matagumpay na naprotektahan ni Luna ang buong kaharian. Mula noon, siya ay itinuring na isang bayani. Pinatunayan niya na ang kababaihan ay hindi "kababaihan lang", kayang kaya nila makipaglaban at maging isang bayani.