May bote ba kayo riyan?? Bote! bote! bote!
Mayroon po akong bote, Ka Bote! ito po sainyo nalang
Ipagdasal na lang natin na sana ay ligtas siya sa kasalukuyan..
Sa wakas!! Wala na ang maingay na si Ka Bote!
Sobra nag-aalala na talaga kami para kay Ka Bote..
Isang lingo ang nakalipas.
Noong Sabado...
ALIS! ALIS!ITIGIL NINYO ANG KAGULOHAN NA IYAN!
Arf arf arf!!
Habang naglalakad si Ka Bote nakakita siya ng mga asong nagkakagulohan, kaya’t gamit ang kahoy at bato gumawa siya ng malakas na tunog upang. pumunta ang mga aso sa kabilang direksyon.
arf arf arf!!
Nakarinig si Ka Bote ng ungol ng isang asong tila nagmamakaawa. Tinakbohan niya ito at agad na sinubukang salbahin upang hindi ito mahulog sa bangin. Ngunit sa kasamaang palad hindi napansin ni Ka Bote na mahina ang lupang kanyang tinatapakan.kaya siya nalaglag.
sayang at wala na siya, mabait pa naman siya sa mga aso.
Sa paglipas ng mga araw naging usap- usapan ang nangyari sa pag ka wala ni ka bote hanggang sa unti- unting nakalimutan na nila si maung ka bote!!
Naalala mo pa ba si manung Ka Bote?
Hindi ko na siya gaano maalala.at hindi ko narin siya nakikita
Naalala mo pa ba si manung Ka Bote?
Namangha ang lahat na tao sa biglaang pagtubo ng isang maliit na kabote sa buong nayon. Ang halaman ay tinawag na “kabote” upang pagkilala sa kabayanihan ni Manung Ka Bote. Ito rin ang pinagmulan ng salitang “kabotehan” ngunit sa ngayon ay nabago na ang nayoun. Ang “o” ay napalitan ng “u” at ang “e” ay napalitan ng “i”, at dahil dito nabuo ang salitang kabutihan.WAKAS!!