Kinuha ko nga ang manika, boy. At noon naganap ang pagbaago sa aking sarili sapagkat nag yumuko ako para Kunin ang manika ay nakita ko ang tahimik at nagtitiwalang ngiti sa bibig ng patay na bata sa kabila ng pagkadurog ng kanyang buto ngiting tila ba na nananalig na siya ay walang kamatayan.
Ano pong nangyari tiyo Simon?
Mula noon akoy nag isip na boy. Hindi ko na makakalimutan ang pangyayaring iyon. Inuwi ko ang manika at iningatan, Hindi hiniwalay sa aking katawan bilang tagapagpaalalang lahi sakin ng matibay at mataos na pananalig ng isang batang hanggang sa Ora’s ng kamatayan ay nakangiti pa at aking tinandaan sa isip kailangan ng isang Tao ang pananalig Kay bathala kung may panimbulan an siya sa mga sandali ng kalungkutan ng sakuna ng mga kasawian upang may makapitan siya kung siya y iginugupo na ng mga hinanakit sa buhay
Tayo na mama kanina pa nga po tugtog nang tugtog ang kampana e tayo na , tiyo Simon bak tayo ay mahuli pa tayo na!
Tayo na baka wala na tayo ng datnang misa. Hinanap ko pa kasi ang aking dasalan kaya akoy natagalan. Tayo na boy, kuya