Μια φορά κι έναν καιρό ζούσαν στο σπίτι του κυρ-Παντελή Φιστύκη μια οικογένεια ποντικών και η γάτα η Ρορό.
Μμμ... Ενδιαφέρον...
Πρόσεξε να μην μας δει!
Κάθε μέρα η Ρορό κυνηγούσε τα ποντίκια αλλά δεν μπορούσε να τα πιάσει.
Τρέχα!
Βοήθεια!
Χαχα!Δεν θα γλιτώσετε.
Την επόμενη μέρα η Ρορό κάνει μια σημαντική ερώτηση στον Τοτό τον ποντικό και ο Τοτός φυσικά δέχεται.
Θες να γίνουμε κουμπάροι;Έτσι δεν θα σας κυνηγώ και θα ήμαστε όλοι μια οικογένεια.
Τέλεια ιδέα!Τρέχω να το πω σε όλους.
Τα ποντίκια απ΄ τη χαρά τους έπιασαν χορό.Προσκάλεσαν και τη Ρορό που τώρα πια ήταν μέλος της οικογένειάς τους.
Ζήτω η κουμπαριά!
ΖΗΤΩ!!!
Η γάτα ζαλίζεται. Τόσα πολλά ποντίκια και να μην μπορεί να φάει ούτε ένα; Αποφασίζει λοιπόν τα κυνηγήσει.
Εξαντλούμε.Πρέπει όμως να τα πιάσω.
Βοήθεια!Τρέξτε!
Ευτηχώς φτάνουν στο καταφύγιό τους.Ο Τοτός μετράει και ξαναμετράει τα ποντίκια.Ούφ! 12 είναι. Τι τη θες την κουμπαριά όταν ο παππούς και η γιαγιά λένε μακριά από τα γατιά;