Dag einn halda Gunnar, Kolskeggur og Hjörtur í ferðalag. Er þeir koma að Þjórsá verða þeir þreyttir og nema staðar til þess að hvíla sig. Gunnar sofnar og byrjar að dreyma.
Nú er það ráð mitt Hjörtur, að þú ríðir aftur vestur í Tungu.
Þótt ég viti vísan bana minn vil ég þér fylgja.
Gunnari dreymir að fjöldi úlfa ráðist á þá er þeir halda framhjá Knafahólum. Gunnar verst með boga en þegar úlfarnir eru komnir of nálægt notar hann atgeir og sverð.
Ekki kemur það að óvörum að draumur minn sannist.
Gunnari og Kolskeggi tekst að verja sig frá úlfunum en Hjörtur deyr. Einn úlfanna hefur hjarta hans í munninum sem gerir Gunnar svo reiðan að hann heggur úlfinn í sundur. Eftir það flýja úlfarnir.
Gunnar vaknar og segir Kolskeggi og Hirti frá draumnum. Hefði hann dreymt þennan draum fyrr hefði hann aldrei farið í þessa ferð með svo fáa menn.
Síðan ríða þeir að Knafahólum. Þar sjá þeir hóp af vopnuðum mönnum í fjarska. Gunnar vill ekki flýja og undirbúa þeir því bardagann.
Menn Starkaðs ráðast nú til atlögu. Sigurður svínhöfði er fremstur og Gunnar skýtur hann í augað. Næstur er Úlfhéðinn. Gunnar skýtur hann í miðjan kroppinn. Bóndi fellur um Úlfhéðinn og Kolskeggur kastar steini í hann.