Tragedia Juliusza Cezara Williama Szekspira to moja ulubiona jednostka do nauczania. Wprowadzam moich uczniów w spisek i pomagam im zrozumieć motywy Brutusa. Twoi uczniowie mogą tworzyć wizualne storyboardy zawierające wszystkie cztery wspólne podstawowe standardy ELA.
Tragedia Juliusza Cezara może wyglądać jak historia i tragedia. Chociaż niektórzy mogą twierdzić, że jest to jedno i drugie, zazwyczaj jest to klasyfikowane jako tragedia. Historie Szekspira zajmują się sprawami brytyjskiej historii, podczas gdy Juliusz Cezar ma siedzibę w Rzymie.
Sztuka zaczyna się od zwycięskiego Cezara nad Pompejuszem, byłym sprzymierzeńcem i potężnym Rzymianinem. Kasjusz, senator, obawia się potęgi i prestiżu, który zdobył Cezar, i przekonuje Brutusa, bliskiego przyjaciela i sojusznika Cezara, aby zwrócił się do Cezara. Cassius używa patriotyzmu Brutusa, by wzmocnić obawy przed potencjalną tyranią Cezara, jeśli zostanie koronowany na króla.
Obawiając się, że Rzym utraci demokrację pod rządami Cezara, Brutus zgadza się zabić swojego przyjaciela w imię Rzymu. „Nie mniej kocham Cezara, ale bardziej kocham Rzym” (Akt 3 Scena 2) Spiskowanie z innymi senatorami, Brutusem i Kasjuszem dźgnęło Cezara na śmierć Cezara w dniu jego koronacji. Juliusz Cezar mówi: „Tak, Brute?” wskazując na jego głębokie poczucie zdrady.
Brutus używa stolicy jako forum do obrony swoich działań, ale popełnia jeden tragiczny błąd: pozwala Markowi Antoniuszowi, jednemu z lojalnych przyjaciół Cezara, wygłaszać przemówienie pod pretekstem, że Antoniusz okazuje poparcie dla spiskowców. Antoniusz używa swojej mowy, by wciągnąć tłum w gniewny tłum, zmuszając spiskowców do ucieczki.
Ostatecznie Cassius i Brutus walczą ze sobą. Wraz ze swoimi armiami muszą bronić się przed przewrotem, który spowodowali. Ostatecznie spiskowcy zostają pokonani w bitwie i popełniają samobójstwo.
