Isang araw si Aling Marta ay nag desisyon na maghanda para sa kanyang anak sa pagkatapos ng apat na taong inilagi sa paaralan. Siya ay nakapagdesisyon na pumunta sa palengke upang bilhin ang pangangailangan sa pag-diwang.
Nasiguro ko hong siya dahil nangako’y kanyang banggain, e, naramdaman ko ang kanyang kamay sa aking bulsa. Hindi ko lang ho naino kaagad pagkat ako’y nagmamadali.”
Saan mo dinala ang dinukot mo sa aleng ito?
Wala ho akong dinukot na maski ano sa kanya. Maski kapkapan ninyo‘ko nang kapkapan e wala kayong makukuha sa akin. Hindi ho ako mandurukot.
SIya ay nakapasok na sa palengke at nakabangga ng isang bata. Nagalit si Aling Marta at binaliwalan nalang niya ito.
Dumating si Aling Marta sa tindahan ng mga tuyong paninda at bumili ng ilang kartong mantika. SIya Dumukot sa kanyang bulsa sa bestido upang magbayad ngunit nawawala ang kanyang kalupi.
E...e, Saan pa kundi sa aking pitaka
Ngunit Marta, Ang pitaka mo e naiwan mo! Kaninang bago ka umalis ay kinuha ko iyon sa bulsa ng iyong bestidong nakasabait at kumuha ako ng pambili ng tabako, pero nakalimutan kong isauli.
Saan ka kumuhang ipinamili mo niyan, Nanay?
Siya ay naghanap sa bata ay at ito ay hinuli. Dinala ni Aling Marta ang bata sa pulis. Lumapit ang isang pulis sa kanila atnang ito ay lumapit na ay sinimulan ni Aling Marta ang pagsusumbong.
Matapos kinausap ang dalawa pinawalan sila.Siya ay di na konetnta at ipaamin niya ang bata at tumakbo ang bata. Siya ay tumakbo patungo sa maluwang na daan. Ngunit ang bata ay nabangga ng isang humahagibis na sasakyan.
Noong pauwi na si Aling Marta, natatanaw na nya ang kanyang mag-ama. Nagtatakang nagtanong ang kanyang anak kung saan nya nabili ang ulam. Nag sabi ang kanyang ama na naiwan ang kaniyang pitaka kaninag umaga at nakalimutan itong isauli. Siya ay bigla bilglang nagsisi sa kaniyang kasalanang ginawa.