Magkahalo lagi ang takot at pananabik kapag hinihintay ng mga bata ang kanilang ama. Ang takot ay sa alaala ng isang lasing na suntok sa bibig na nagpapatulo ng dugo at nagpapamaga ng ilang araw sa labi.
Walang pasensiya sa kanyaang pinakamatandang lalaki at babae, na malakas siyang irereklamo sa ina napagagalitan naman siya sa pagod na boses; pero sa gabing naroon ang ama
Noong gabing umuwi ang amana masamang-masama ang timpla dahil nasisante. di mapatahan ng dalawang pinakamatandang bata ang bunso bata.Walang anu-ano, ang kamaong amaay bumagsak sa nakangusongmukha ng bata.
Namatay ang bata at ang balita ay madaling nakarating sa kanyang amo at nagbigay ng sariling pakikiramay,kalakip ang munting abuloy at binalik ang ama sa trabaho.
"Pinakamamahal kong anak, walang maiaalay sa iyo ang iyong ama kundi ang mga ito. Sana'y tanggapin mo." Nagpatuloy itong nakipag-usap sa anak, habang nagmamasid sa pinagkukublihang mga halaman ang mga bata.Madilim na ang langit at ang maitim na ulap ay nagbabantang mapunit anumang saglit, pero patuloy sa pagdarasal at pag-iyak ang ama.
Sa isang iglap, ang kanina pang inip na inip na mga bata ay dumagsa sa yaman. Sinira ng ulan ang malaking bahagi niyon, pero sa natira sa kanilang nailigtas nagsalu-salo sila tulad sa isang piging na alam nilang di nila mararanasang muli.