Eksena 1: Sa klinika, si Rizal ay nagmamasid sa mga pasyente. Dumating si Josephine.
(nakangiti) Magandang araw, Señorita. Ano ang maitutulong ko sa inyo?
(may bahagyang kaba) Ako po si Josephine Bracken. Ang aking ama ay may iniindang sakit sa mata, at nais sana naming humingi ng tulong mula sa inyo.
Isang karangalan na kayo'y aking matulungan. Huwag kayong mag-alala, gagawin ko ang lahat ng aking makakaya.
josephine, sa kabila ng lahat ng ito, natutunan kong ang puso pala ay may kakayahang magmahal sayo kahit sa gitna ng unos.
(nakatingin kay Rizal) Napakahusay niyo, Ginoo. Ang dami niyo nang natutulungan dito sa Dapitan.
José, hindi ko inasahang sa lugar na ito, hindi lang pag-asa ang aking matatagpuan kundi pati na rin ang isang tulad mo dumalaw ka naman sa aming tahanan.
(nakangiti) Ginagawa ko lamang ang aking tungkulin bilang manggagamot. Ngunit sa inyong presensya, parang nagiging mas magaan ang trabaho ko.
Slide: 2
(ngumingiti ng bahagya) Huwag kang mag-alala, mahal ko. Mas mahalaga sa akin ang mga huling sandali natin kaysa kung gaano ito katagal.
José, tila napakabilis ng mga araw. Hindi ko alam kung saan tayo dadalhin ng panahon.
Josephine, kahit anuman ang mangyari, ikaw ang dahilan ng aking lakas. Hindi ko pinagsisihan ang bawat sandaling kasama ka.
(may lungkot sa tinig) José, hindi ko kayang makita kang nahihirapan. Paano kung… mawalan na tayo ng oras?
Mananatali ako sa puso mo mag pakaylan man. Akoy mag papalam na saiyo aking mahal
(mahina ang boses, para sa sarili) Ang tadhana ay tila napakalupit, ngunit walang pagdurusa ang makapagpapabago sa aking pag-ibig sa kanya.
(umiiyak) José, ikaw ang aking buhay… Paano na ako kung wala ka?(Tahimik siyang umiiyak habang iniisip ang alaala ni Rizal.)
Over 30 Million Storyboards Created
No Downloads, No Credit Card, and No Login Needed to Try!