May bahid ng ngiti ang mga salitang binitiwan ng kanyang kuya Lito isang hapon
noon habang kausap nito ang kanilang ama na nakaratay sa kamang yari sa kawayan.
"Kaunting panahon na lamang at hindi na tayo magdaranas ng paglulukot ng
tiyan at muling manunumbalik ang iyong lakas, Itay."
"Sana nga anak, harinawa nga."
Isang araw pa bago mag-anihan. Taliwas sa mga pangyayari ay umusbong ang
panganib sa kabukiran. Ilang sandali'y narinig nila ang mga yabag ng papalapit na mga
paa na aali-aligid sa kanilang kubo. Tumaas ang kilay ng kanyang kuya Lito sabay
hablot sa tabak na nakasabit sa may haligi ng dingding.
"Pinalalayas na kayo ni Don Miguel, tapos na ang inyong palabas.
"Hindi kami
makapapayag, ang lupang ito ay sa amin, minana pa ng aking ama sa aming mga
ninuno. Hindi kami aalis dito, magkakamatayan na tayo".
"Anak, hindi na ako magtatagal. Simulang pagkabata ay hinangad namin ng
iyong ina ang magandang kinabukasan ninyong magkapatid subalit ipinagkait ng
tadhana sa atin. Wala tayong salapi at ang tanging maipamamana namin ay ang
natitirang kapirasong lupang ito."
"Huwag ka sanang mawawalan ng pag-asa, alalahanin mong ang tao ay
nabubuhay sa daigdig ng pakikibaka. Ang gabi'y hindi mananatiling madilim sapagkat
ito ay may kinabukasan, at pagbubukang liwayway, magiging maliwanag ang
kapaligiran."
May bahid ng ngiti ang mga salitang binitiwan ng kanyang kuya Lito isang hapon
noon habang kausap nito ang kanilang ama na nakaratay sa kamang yari sa kawayan.
"Kaunting panahon na lamang at hindi na tayo magdaranas ng paglulukot ng
tiyan at muling manunumbalik ang iyong lakas, Itay."
"Sana nga anak, harinawa nga."
Isang araw pa bago mag-anihan. Taliwas sa mga pangyayari ay umusbong ang
panganib sa kabukiran. Ilang sandali'y narinig nila ang mga yabag ng papalapit na mga
paa na aali-aligid sa kanilang kubo. Tumaas ang kilay ng kanyang kuya Lito sabay
hablot sa tabak na nakasabit sa may haligi ng dingding.
"Pinalalayas na kayo ni Don Miguel, tapos na ang inyong palabas.
"Hindi kami
makapapayag, ang lupang ito ay sa amin, minana pa ng aking ama sa aming mga
ninuno. Hindi kami aalis dito, magkakamatayan na tayo".
"Anak, hindi na ako magtatagal. Simulang pagkabata ay hinangad namin ng
iyong ina ang magandang kinabukasan ninyong magkapatid subalit ipinagkait ng
tadhana sa atin. Wala tayong salapi at ang tanging maipamamana namin ay ang
natitirang kapirasong lupang ito."
"Huwag ka sanang mawawalan ng pag-asa, alalahanin mong ang tao ay
nabubuhay sa daigdig ng pakikibaka. Ang gabi'y hindi mananatiling madilim sapagkat
ito ay may kinabukasan, at pagbubukang liwayway, magiging maliwanag ang
kapaligiran."
May bahid ng ngiti ang mga salitang binitiwan ng kanyang kuya Lito isang hapon
noon habang kausap nito ang kanilang ama na nakaratay sa kamang yari sa kawayan.
"Kaunting panahon na lamang at hindi na tayo magdaranas ng paglulukot ng
tiyan at muling manunumbalik ang iyong lakas, Itay."
"Sana nga anak, harinawa nga."
Isang araw pa bago mag-anihan. Taliwas sa mga pangyayari ay umusbong ang
panganib sa kabukiran. Ilang sandali'y narinig nila ang mga yabag ng papalapit na mga
paa na aali-aligid sa kanilang kubo. Tumaas ang kilay ng kanyang kuya Lito sabay
hablot sa tabak na nakasabit sa may haligi ng dingding.
"Pinalalayas na kayo ni Don Miguel, tapos na ang inyong palabas.
"Hindi kami
makapapayag, ang lupang ito ay sa amin, minana pa ng aking ama sa aming mga
ninuno. Hindi kami aalis dito, magkakamatayan na tayo".
"Anak, hindi na ako magtatagal. Simulang pagkabata ay hinangad namin ng
iyong ina ang magandang kinabukasan ninyong magkapatid subalit ipinagkait ng
tadhana sa atin. Wala tayong salapi at ang tanging maipamamana namin ay ang
natitirang kapirasong lupang ito."
"Huwag ka sanang mawawalan ng pag-asa, alalahanin mong ang tao ay
nabubuhay sa daigdig ng pakikibaka. Ang gabi'y hindi mananatiling madilim sapagkat
ito ay may kinabukasan, at pagbubukang liwayway, magiging maliwanag ang
kapaligiran."
May bahid ng ngiti ang mga salitang binitiwan ng kanyang kuya Lito isang hapon
noon habang kausap nito ang kanilang ama na nakaratay sa kamang yari sa kawayan.
"Kaunting panahon na lamang at hindi na tayo magdaranas ng paglulukot ng
tiyan at muling manunumbalik ang iyong lakas, Itay."
"Sana nga anak, harinawa nga."
Isang araw pa bago mag-anihan. Taliwas sa mga pangyayari ay umusbong ang
panganib sa kabukiran. Ilang sandali'y narinig nila ang mga yabag ng papalapit na mga
paa na aali-aligid sa kanilang kubo. Tumaas ang kilay ng kanyang kuya Lito sabay
hablot sa tabak na nakasabit sa may haligi ng dingding.
"Pinalalayas na kayo ni Don Miguel, tapos na ang inyong palabas.
"Hindi kami
makapapayag, ang lupang ito ay sa amin, minana pa ng aking ama sa aming mga
ninuno. Hindi kami aalis dito, magkakamatayan na tayo".
"Anak, hindi na ako magtatagal. Simulang pagkabata ay hinangad namin ng
iyong ina ang magandang kinabukasan ninyong magkapatid subalit ipinagkait ng
tadhana sa atin. Wala tayong salapi at ang tanging maipamamana namin ay ang
natitirang kapirasong lupang ito."
"Huwag ka sanang mawawalan ng pag-asa, alalahanin mong ang tao ay
nabubuhay sa daigdig ng pakikibaka. Ang gabi'y hindi mananatiling madilim sapagkat
ito ay may kinabukasan, at pagbubukang liwayway, magiging maliwanag ang
kapaligiran."