O Mahal na Birhen, ako'y nanalangin ng isang milagro na makapagwawala sa suliraning kinakaharap namin. Amen
Pagbalik ni Ama, sabihin ninyong pumasok na ako sa eskuwela sa wakas. Ang amo ko ay marunong mag-Kastila. Hindi kayo makatatagpo ng ganitong kamurang paaralan
Walang nangyari. Mabuti pa at magsimula na ako sa paghahanda para sa aking trabaho,
Taimtim na nagdasal sa Mahal na Birhen si Juli at umasa ng milagrong aahon sa suliranin na kinakaharap nila.
Sumapit ang umaga at nagising na si Tata Selo. Ipinaghanda niya ito ng almusal. Kita sa mga mata nilang dalawa ang lungkot. Pinagaan ni Juli ang loob ni Tata Selo kahit siya ay nasasaktan din.
......
Napipi na! Napipi na! Tandang Selo!! Napipi na!
Kinaumagahan, nagising si Juli at umaasang magkaroon ng milagro, ngunit sa pagtingin niya ay wala siyang nakita. Kaya't tumawa siya sa kanyang sarili at gumayak upang magtrabaho kay Hermana Penchang sa araw ng Pasko.
Nang makaalis na si Juli, si Tata Selo ay nanonood sa batang binihisan ng kanilang mga magulang upang magtungo sa misa mayor. Naalala ni Tata Selo na hindi siya binati ni Juli ng "Maligayang pasko!" at mas lalo lamang siyang nalungkot.
Dinalaw si Tata Selo ng mga bata upang mamasko at batiin siya ng maligayang pasko. Ngunit nang buksan ni Tata Selo ang kanyang bibig ay nagulat nalang siya dahil kahit anong pilit niya sa pagsasalita ay walang boses na lumalabas sa kanyang bibig.
Maligayang Pasko Tata Selo!
Lumisan na si Juli sa kanilang tahanan upang magtungo sa kaniyang pagsisilbihan. Hindi siya nakapagsabi ng Maligayang Pasko! kay Tata Selo dahil hindi na niya kinaya ang sakit ng nararamdaman.