Isang araw, habang taas-noong naglalakad si aso sa daan, nakita niya si Pusa nagtatalon ng mabilis. Agad niya itong nilapitan upang asarin.
Nandito ka na namang Pusa ka! Para kang sira tuwing tumatalon. Nagmamadali ka bang maiwan? Ahahaha! Palagi kasing mag-isa eh. Kawawa ka naman!
Nananahimik ako dito, Aso. Tigilan mo nga 'yang pang-aasar mo. Palibhasa, mabagal ka kasi kaya naiinggit ka sa bilis ko.
Nag-tuloy ang kanilang asaran hanggang sa nagkaroon sila ng hamunan sa isa't isa.
Ah, talaga lang ah? Sige, mag-paligsahan tayo. Tingnan lang natin kung sino talaga ang mukhang sira at mabagal dito.
Hindi ako basta-bastang pumapatol sa ganitong simpleng asaran pero para matuto ka, sige. Tingnan natin iyan.
Kung sinong unang makarating malapit sa ilog, siya ang panalo. Hah! Hindi mo kaya sa tubig, takot ka naman Tingnan na lang natin ang pagmamayabang mo.
Naghanda na sila sa paligsahan. Nang-aasar pa rin si Aso ngunit tahimik at hindi na lamang umimik si Pusa't binigay na lamang ang pokus sa pag-simula ng hamon.
..........
Dahil sa likas na mabilis sa pag-kilos si Pusa siya ang nangunguna sa paligsahan. Tahimik lang siya't naka-pokus habang tumatakbo ng mabilis. Marami at malayo na ang kaniyang narating na lugar mula sa kung saan sila nagsimula ni Aso na magpa-unahan.
........
Samantala, sa kabilang banda. hindi man maamin sa sarili ngunit alam na ni Aso na napapagod na siya't hindi na niya kaya. Mas lalo pang bumagal ang kaniyang pag-kilos at hingal na hingal na siya.
Hay... nasaan na ba ako? Napapagod na ako. Ano ba 'yan!
Sa huli, nanalo pa rin si Pusa Hindi ito natanggap ni Aso noong una. Simula nito, tumigil na sa pagiging mayabang si Aso at hindi na siya ulit nang-hamon pa ng basta-basta sa kahit sinong hayop sa kanilang lugar.
Ako na ang nanalo, Aso Mabuti pa rin ang laro. Sa susunod, maging mabait ka na sa kapwa mo.
Mahirap tanggapin sa akin ito, Marahil ay masyado kong binabaan ang tingin sa iyo. Hay nako!