De tragedie van Julius Caesar lijkt misschien zowel op een geschiedenis als een tragedie. Hoewel sommigen beweren dat het beide is, wordt het meestal geclassificeerd als een tragedie. Shakespearean Histories gaat over zaken uit de Britse geschiedenis, terwijl Julius Caesar zich in Rome afspeelt.
Het stuk begint met Caesar die zegevierend terugkomt op Pompey, een voormalige bondgenoot en machtige Romein. Cassius, een senator, wordt bang voor de macht en het prestige dat Caesar heeft verworven, en overtuigt Brutus, Caesars goede vriend en bondgenoot, om zich tegen Caesar te keren. Cassius gebruikt het patriottisme van Brutus om de angst voor Caesars potentiële tirannie te vergroten, als hij tot koning wordt gekroond.
Uit angst dat Rome zijn democratie zou verliezen onder het bewind van Caesar, stemt Brutus ermee in zijn vriend te vermoorden in naam van Rome. "Het is niet dat ik minder van Caesar hou, maar dat ik meer van Rome hou." (Act 3 Scene 2) Samenzwering met andere senatoren, Brutus en Cassius steken Caesar dood op de dag van zijn kroning. Julius Caesar zegt beroemd: "Et tu, Brute?" wat wijst op zijn diepe gevoel van verraad.
Brutus gebruikt de hoofdstad als forum om zijn acties te verdedigen, maar maakt één tragische fout: hij laat Marc Antony, een andere trouwe vriend van Caesar, een toespraak houden onder het voorwendsel dat Antony steun zou betuigen aan de samenzweerders. Antony gebruikt zijn toespraak om de menigte in een woedende menigte te brengen, waardoor de samenzweerders gedwongen worden te vluchten.
In de laatste acte zien we Cassius en Brutus met elkaar vechten. Samen met hun legers moeten ze zich verdedigen tegen de opschudding die ze hebben veroorzaakt. Uiteindelijk worden de samenzweerders verslagen in de strijd en plegen ze zelfmoord.
