Een literair conflict is een uitdaging waar het hoofdpersonage voor moet staan om door het verhaal van een verhaal te gaan. Meestal moet een personage dit conflict overwinnen om de orde in hun wereld te herstellen, of om te groeien en volwassen te worden als persoon.
Literaire conflicten maken een verhaal interessant; een verhaal over een personage dat zonder problemen door de wereld wandelt, is immers geen erg boeiend of opwindend verhaal. Literaire conflicten zijn er in vele vormen en vormen, en kunnen vele verschillende personages uitdagen. Er zijn twee soorten literaire conflicten: intern en extern. Interne conflicten, ook bekend als karakter versus zelf , hebben betrekking op een keuze of een innerlijke strijd die de hoofdpersoon moet overwinnen. Soms is deze innerlijke strijd emoties, zoals verdriet, jaloezie, ongeluk, woede, enz. Het kan ook een belangrijke keuze zijn, zoals of je naar een nieuwe stad verhuist of besluit of werk of gezin belangrijker is.
Het andere type literaire conflict heet extern conflict. Externe conflicten kunnen worden onderverdeeld in vier basiscategorieën: Teken versus Teken, Teken versus Aard, Teken versus Samenleving en Teken versus Technologie.
In Character vs. Character worden twee personages tegenover elkaar gesteld in een gevecht, letterlijk of figuurlijk.
In karakter versus natuur , moet de hoofdpersoon meestal overwinnen tegen de natuurlijke elementen van de wereld als een storm, ziekte of gevaarlijke dieren.
In Character vs. Society vecht het hoofdpersonage meestal tegen maatschappelijke regels, een dystopische overheid of een mindset in hun gemeenschap.
In Character vs. Technology vecht het hoofdpersonage meestal tegen technologie die amok is, zoals robots, of technologie die te invasief is geworden en wordt gebruikt door een dystopische macht voor kwaad. Een personage kan ook strijden tegen de technologische vooruitgang die hij of zij niet kan bijhouden, zoals een innovator die de producten van concurrenten niet bij kan houden.
In de plot van een verhaal wordt het primaire literaire conflict meestal onthuld tussen de expositie en de stijgende actie van het verhaal, hoewel op elk moment in veel stukken van fictie veel verschillende conflicten kunnen worden onthuld. De Climax van een verhaal bevat meestal de ultieme confrontatie met het literaire conflict en onthult wie de overwinnaar zal zijn. De Falling Action and Resolution onthullen de nawerkingen van dit conflict op de personages en hun wereld - en soms hun toekomst.
In de roman Great Expectations van Charles Dickens is Pip's primaire conflict aan het begin van het verhaal intern. Hij wil een heer worden om Estella's liefde te winnen; hij is echter gedoemd om een nederige smid te zijn.
In het spel The Crucible van Arthur Miller leidt Abigail Williams 'jaloezie en minachting van afgewezen worden door John Proctor haar ertoe zijn vrouw Elizabeth van hekserij te beschuldigen in de hoop dat zijn vrouw zal worden opgehangen.
In John Smith's verhaal The General History of Virginia , was een van de belangrijkste conflicten waar de kolonisten mee te maken hadden een strenge winter en gebrek aan voedsel. De kou en de honger van de eerste winter hebben de helft van de kolonisten gedood.
De trilogie Hunger Games door Suzanne Collins schetst een samenleving die verschillende districten heeft die elk een "eerbetoon" of kind uitkiezen om tot de dood te vechten voor het vermaak van het Capitool. Het verhaal onthult een gebroken systeem en een samenleving die de weg kwijt is geraakt en moet worden gestopt.
In Kurt Vonnegut's korte verhaal " Harrison Bergeron " is de technologie ontwikkeld om handicaps te creëren, zodat iedereen in de samenleving pijnlijk gelijk is.
