Toondefinitie en Voorbeelden

Toon geeft de houding weer die een auteur of een verteller heeft ten opzichte van een bepaald onderwerp of personage.

Pas dit voorbeeld aan

Maak je Eigen

Pas dit voorbeeld aan

Meer opties

Toon is de houding van de auteur ten opzichte van een onderwerp of personage. Gangbare beschrijvingen van toon kunnen onverschilligheid, vriendelijk, bruusk, plagerig, kritisch, humoristisch, plechtig, vrolijk, enz. Zijn. Toon kan helpen een stemming in te stellen, de sterke punten of gebreken van een personage te benadrukken, of de lezer op iets belangrijks wijzen dat ze moeten weten. Toon kan ook het begrip van de auteur van een onderwerp weerspiegelen, met name in poëzie, wat het begrip van de lezer van betekenissen verstopt achter sterk figuratieve taal versterkt. Toon verschilt van gemoedstoestand, terwijl het kan helpen om een ​​stemming te creëren, het is niet bedoeld om emoties in de lezer op te wekken; in plaats daarvan is het doel ervan de persoonlijkheid van een personage of de auteur naar een onderwerp te onthullen. Hoewel liefde bijvoorbeeld vaak een optimistisch en vrolijk onderwerp is, is liefde voor iemand die net een gebroken hart heeft gehad, een gecompliceerde en verwoestende emotie. Romeo onthult deze toon naar liefde in The Tragedy of Romeo and Juliet nadat hij is afgewezen door Rosaline, voordat hij Juliet ontmoet.

"Ik ben te pijnlijk enpiercèd met zijn schacht / Om met zijn lichte veren te zweven, en zo gebonden, / ik kan geen pek boven saai wee binden. / Ik bezwijk onder de zware last van de liefde."

Maak je eigen Storyboard

Probeer het gratis!

Opmerkelijke voorbeelden van toon in literatuur

• Het sarcasme van Holden in The Catcher in the Rye
• Vertegenwoordigers van de vertellers tegenover de vroege protestantse kolonisten in The Scarlet Letter
• De groeiende ontgoocheling van Nick Carraway in The Great Gatsby
• De berustende toon van het leven dat George en Hazel Bergeron leven, logenstraft de tragedie van door de overheid opgelegde handicaps, zelfs terwijl hun zoon Harrison op het podium danst en uiteindelijk voor hun ogen wordt gearresteerd in " Harrison Bergeron " door Kurt Vonnegut