Perspektywa a Punkt Widzenia

Rola perspektywy w opowiadaniu historii: punkt widzenia a perspektywa

Literatura perspektywiczna odgrywa kluczową rolę w kształtowaniu narracji opowieści. Często pojawia się pytanie, jaka jest różnica między punktem widzenia a perspektywą? Podczas gdy punkt widzenia określa, kto opowiada historię, perspektywa dotyczy sposobu, w jaki ta historia jest opowiadana. To rozróżnienie jest niezbędne w opowiadaniu historii, ponieważ wpływa na to, jak czytelnicy postrzegają i interpretują narrację, kształtując ich reakcje emocjonalne i intelektualne.

Co to jest punkt widzenia?

W literaturze zasadniczym rozróżnieniem jest punkt widzenia i perspektywa. Punkt widzenia odnosi się do głosu narracyjnego, za pomocą którego opowiadana jest historia. Decyduje o tym, co kształtuje czyjś punkt widzenia w historii, wpływając na to, jak czytelnik postrzega rozwijające się wydarzenia. Wybór punktu widzenia, czy to pierwszej, drugiej, czy trzeciej osoby, ma ogromny wpływ na proces opowiadania historii i doświadczenie czytelnika. Znaczenie punktu widzenia może być mylące dla uczniów. Łatwa definicja jest taka, że ​​jest to narrator historii. Kto i komu opowiada tę historię? Istnieją 4 różne typy POV:

1. POV w pierwszej osobie : Z perspektywy pierwszej osoby narrator używa zaimków „ja” i „my”. Klasycznym przykładem narracji pierwszoosobowej jest „Zabić drozda” Harper Lee. Ta historia skupia się na punkcie widzenia Skauta, głównego bohatera. Punkt widzenia a perspektywa jest szczególnie widoczna w przypadku perspektywy pierwszoosobowej, gdzie punkt widzenia postaci (to, co widzi i czego doświadcza) jest nierozerwalnie powiązany z jej perspektywą (jak interpretuje te doświadczenia).
2. POV w drugiej osobie : Z punktu widzenia drugiej osoby narrator używa zaimka „ty”. Narracja drugoosobowa jest rzadka, ale może się zdarzyć. W drugiej osobie POV czytelnik jest postacią. Niektórzy mogą pamiętać, że zastosowano to w książkach „Wybierz własną przygodę”.
3. POV w trzeciej osobie : Z perspektywy trzeciej osoby narrator używa zaimków „ona”, „on”, „oni” i „to”. Istnieją dwa typy POV z perspektywy trzeciej osoby: z perspektywą trzecioosobową ograniczoną , gdy narrator zna myśli tylko jednej osoby. Przykładem ograniczonego punktu widzenia z perspektywy trzeciej osoby jest A Wrinkle in Time Madeleine L'Engle.
4. Trzecia osoba wszechwiedząca ma miejsce wtedy, gdy narrator wie więcej niż myśli wielu postaci. W tym przypadku narrator jest wtajemniczony w myśli głównego bohatera, a także postaci drugoplanowych. Przykładem trzecioosobowego wszechwiedzącego punktu widzenia w literaturze jest klasyczny Władca much Williama Goldinga. Innym interesującym przykładem POV jest Złodziejka książek Markusa Zusaka , której narratorem jest Śmierć. Narrator jest wszechwiedzący i zna wszystkie myśli i uczucia bohaterów. Autor przełącza jednak narratora pomiędzy narracją pierwszoosobową, mówiącą jak śmierć o sobie i swoich myślach, a perspektywą trzecioosobową, opisującą wszystkie myśli i emocje bohaterów.

Przykład punktu widzenia: Shiloh – Phyllis Reynolds Naylor

Więcej informacji o punkcie widzenia (POV)

Punkt widzenia, czyli rodzaj narracji, zależy od tego, kto opowiada historię: pierwsza osoba (ja, ja, mój) czy trzecia osoba (on, ona, oni). Narratorzy pierwszoosobowy mają wiele zalet, w tym wiarygodność i intymność. Narrator pierwszoosobowy jest często bardziej wiarygodny, ponieważ czytelnik ma dostęp do jego myśli i przekonań. Jednak są też wady. Charakterystyka wydarzeń, ludzi i miejsc dokonana przez narratora będzie zabarwiona ich postawami, uprzedzeniami, ograniczeniami i brakami. Pod wieloma względami czyni ich to niewiarygodnymi, ponieważ ich obserwacje nie zawsze w pełni pokrywają się z prawdą. Narratorowi trudno jest także bezpośrednio scharakteryzować siebie osobiście. Zamiast tego czytelnik musi wyrobić sobie opinię na podstawie reakcji innych postaci na narratora oraz działań, myśli i dialogów narratora.

Narrację trzecioosobową można podzielić na dwie kategorie: wszechwiedzącą i ograniczoną . Narrator wszechwiedzący to ktoś, kto ma dostęp do myśli i przekonań wielu postaci bez ograniczeń i może wyjaśnić czytelnikowi przeszłe, obecne i przyszłe wydarzenia. Daje to narratorowi ogromną swobodę. Jest to korzystne, ponieważ wszechwiedzący narrator często może bezpośrednio zinterpretować motywacje bohaterów lub znaczenie wydarzeń bezpośrednio dla czytelnika. Ma też tę wadę, że traci intymność z czytelnikiem.

Ograniczony narrator trzecioosobowy ogranicza się do doświadczeń i myśli jednej konkretnej postaci. Ponownie pozwala na poczucie intymności i wiarygodności w oczach czytelnika, ale autor nadal jest w stanie dopieścić szczegóły, których postać w innym przypadku mogłaby nie znać ani nie uświadamiać sobie. Autor ma jeszcze pole do interpretacji pewnych rzeczy dla czytelnika, a także do dokładniejszego scharakteryzowania narratora.

Uwaga dotycząca narracji drugoosobowej

Wielu uczniów często zastanawia się, czym jest narracja drugoosobowa. Najlepszym sposobem, aby to wyjaśnić, jest poproszenie ich o przejrzenie wskazówek w quizie lub teście albo wyciągnięcie książki kucharskiej, instrukcji obsługi lub czegokolwiek innego, co bezpośrednio instruuje czytelnika. Głównym zaimkiem w narracji drugoosobowej jest ty , przy czym ty jesteś czytelnikiem. Nie jest często używany w fikcji, poza książkami z gatunku „wybierz własną przygodę”, w których autor instruuje czytelnika, aby dokonał określonego wyboru i przeszedł na określoną stronę. (RL Stine napisał wiele tego typu książek w połowie lat 90. w ramach swojej specjalnej serii Give Yourself Goosebumps . Edward Packard pierwotnie stworzył tę koncepcję w 1976 r.)

Aktywność z punktu widzenia

Świetnym sposobem, aby skłonić uczniów do zastanowienia się nad niuansami punktu widzenia narratora, jest poproszenie ich o stworzenie lub odtworzenie historii przy użyciu innego formatu narracji. Niech uczniowie utworzą narrację o wydarzeniu z trzech różnych punktów widzenia: pierwszej osoby, trzeciej osoby wszechwiedzącej i trzeciej osoby ograniczonej. Mogą także ponownie opowiedzieć historię zaczerpniętą z lektury z innego punktu widzenia i zobaczyć, jak się ona zmienia. Poproś uczniów, aby zaprezentowali swoje scenorysy i ocenili, w jaki sposób pisanie ich narracji otworzyło lub ograniczyło ich zdolność do opowiadania historii.

Perspektywiczny

Punkt widzenia i perspektywa są różne. Perspektywa to interpretacja wydarzeń, ludzi i miejsc przez narratora w oparciu o jego własne osobiste doświadczenia i pochodzenie. Perspektywa bohatera wyraża się w dialogu narratora z czytelnikiem i odzwierciedla te aspekty, a także może przedstawiać opinie lub inne pomysły niż pozostali bohaterowie opowieści. Perspektywa bohatera wpływa na sposób opowiadania historii i informacje, które otrzymuje czytelnik. Narratora można uznać za narratora wiarygodnego lub niewiarygodnego . W tym przypadku czytelnik ma jedynie dostęp do punktu widzenia narratora i może nie być to do końca cała prawda. Klasycznym przykładem niewiarygodnego narratora jest „Serce Tell-Tale” Edgara Allena Poe. W tym przykładzie perspektywa opowieści skupia się na wersji wydarzeń przedstawionej przez narratora. Jednak w trakcie wyjaśniania swojej historii narrator wyraźnie sam siebie obciąża!

Poruszająca powieść Siu Wai Andersona „ Jesienne ogrodnictwo ” wykorzystuje perspektywę, aby wyrazić inny punkt widzenia na dobrze znane wydarzenie: bombardowanie atomowe w Hiroszimie w 1945 r. Amerykańska perspektywa tego wydarzenia zazwyczaj skupia się na taktycznych implikacjach bombardowania: zapobiegł ofiarom większej liczby Amerykanów (i Japończyków); ostatecznie położyło kres II wojnie światowej; pokazał siłę militarną Ameryki jako ostrzeżenie dla innych krajów.

Jednak perspektywa Mariko na to samo wydarzenie jest zupełnie inna. Kultura, pochodzenie i doświadczenia danej osoby mają ogromny wpływ na jej perspektywę. Pozostały fizyczne blizny po szkle, które wbiło się w skórę jej twarzy. Ma ciężką astmę, która, jak podejrzewa, była również spowodowana zamachem. Wspomina cierpienie rannych osób i kręte wybory, których musiała dokonywać między pomocą niektórym a pozostawieniem innych na śmierć.

Ponadto ma pewne elementy zespołu stresu pourazowego, takie jak nerwowe spoglądanie w górę, gdy nad głową przelatuje samolot, oraz nękają ją koszmary, przez które czuje, że musi zachować dystans od innych. Chociaż narracja nie kwestionuje wyraźnie moralnej decyzji o zrzuceniu bomb atomowych, prosi czytelnika o rozważenie rozmiaru cierpienia spowodowanego tą decyzją. Dodaje element ludzki do odległego wydarzenia, wzbudzając u czytelnika poczucie empatii i zrozumienia.

Wpływ na perspektywę

Często wybór punktu widzenia narratora przez autora pomaga ulepszyć perspektywę narratora . Na przykład pierwszoosobowa narracja Scouta na temat wydarzeń, które doprowadziły do ​​złamania ręki Jema w „Zabić drozda”, pozwala czytelnikowi śledzić historię z perspektywy niewinności dziecka. Starsi czytelnicy mogą wychwycić fakt, że codzienne wizyty u pani Dubose w celu jej czytania, w połączeniu z wydłużaniem się każdego dnia licznika czasu i jej stanem fizycznym, mogą wskazywać, że przechodzi ona przez okres wycofania. Jednak Scout jako małe 7-letnie dziecko nie zdaje sobie z tego sprawy, ponieważ nie rozumie uzależnienia od opioidów. Na szczęście Atticus wkracza, aby wyjaśnić to Scoutowi i Jemowi – a także innym zdezorientowanym czytelnikom.

Perspektywa w działaniu związanym z opowieścią

Zrozumienie perspektywy jest kluczowe, aby uczniowie mogli analizować i myśleć o otaczającym ich świecie. Perspektywa to coś więcej niż tylko spojrzenie na historię z innej perspektywy; to świadomość, że każda historia ma wiele perspektyw, zwłaszcza w życiu codziennym. Jeśli kiedykolwiek słyszeli stare powiedzenie: „Każda historia ma dwie strony”, jest to świetny przykład tego, na czym polega perspektywa. Zwłaszcza w literaturze istnieje świetna okazja, aby przyjrzeć się dwóm stronom historii, patrząc na bohatera i antagonistę. Według Johna Rogersa, autora kilku kanadyjskich serii komiksów: „Tak naprawdę nie zrozumiesz antagonisty, dopóki nie zrozumiesz, dlaczego jest bohaterem swojej własnej wersji świata”.

Świetnym sposobem, aby skłonić uczniów do zastanowienia się nad perspektywą, jest poproszenie ich, aby opowiedzieli popularną historię z punktu widzenia antagonisty. Niech uczniowie utworzą diagram fabuły historii, którą czytają lub czytali w przeszłości, ale niech zrobią to z perspektywy antagonisty. Poproś uczniów, aby zastanowili się nad doświadczeniami i cechami fizycznymi antagonisty, które mogły pomóc im w uzyskaniu wyjątkowej perspektywy.

Przykłady działań związanych z punktem widzenia i perspektywą

Zrozumienie przez uczniów perspektywy podczas czytania ma bezpośredni wpływ na ich rozumienie perspektywy w ich własnym piśmie. Korzystanie ze scenorysów w celu głębszego zagłębienia się w perspektywę i punkt widzenia może pomóc uczniom zarówno w umiejętnościach analitycznych podczas czytania, jak i później w pisaniu. Zapoznaj się z punktami widzenia i działaniami perspektywicznymi z naszych przewodników po Złodziejkach książek , Powrocie do nadawcy i Opowieściach kanterberyjskich.

Inne pomysły na zrozumienie perspektywy

• Poproś uczniów, aby napisali o wydarzeniu lub osobie z perspektywy trzech różnych postaci w historii lub stworzyli własne!

• Poproś uczniów, aby przeczytali Prawdziwą historię trzech małych świnek Jona Scieszki i utworzyli scenorys przedstawiający punkt widzenia Wilka na popularną historię dla dzieci.

• Uczniowie zaawansowani: Poproś uczniów o przeczytanie oryginalnego rękopisu książki Harper Lee „Zabić drozda” , opublikowanej niedawno w lipcu 2015 r. pod tytułem „Idź, postaw stróża”. Poproś uczniów, aby wyszczególnili w scenorysie różnice w perspektywie narracji Scout jako dorosłej kobiety i jej narracji jako dziecka.

Często zadawane pytania dotyczące perspektywy i punktu widzenia (POV) w literaturze

Czym jest perspektywa?

Perspektywa ogólnie oznacza określony sposób patrzenia na rzeczy, który jest zależny od własnych doświadczeń, kultury i osobowości.

Czym jest perspektywa w literaturze?

Definicja perspektywy postaci lub perspektywy narratora w literaturze odnosi się do tego, jak bohaterowie opowieści postrzegają to, co dzieje się w opowieści: wydarzenia, ludzi i miejsca. Ich perspektywa jest kształtowana i wpływa na ich własne pochodzenie i doświadczenia, takie jak ich rodzina, kultura i społeczeństwo, w którym dorastali.

Jakie są 4 typy punktu widzenia (POV)?

Cztery rodzaje punktu widzenia to:

1. 1. osoba : Narrator w pierwszej osobie używa zaimków „ja” i „my”.
2. 2. osoba : Narrator w drugiej osobie używa zaimka „ty”.
3. Ograniczona trzecia osoba : Narrator w ograniczonej trzeciej osobie używa zaimków „ona”, „on”, „oni” i „to”. Istnieją dwa typy POV z perspektywy trzeciej osoby: trzecia osoba jest ograniczona, gdy narrator zna myśli tylko jednej osoby.
4. Wszechwiedzący w trzeciej osobie : Narrator w trzeciej osobie wszechwiedzący używa również zaimków „ona”, „on”, „oni” i „to”. Jednak ten narrator zna więcej niż jedną myśl i uczucia bohaterów.

Jaka jest różnica między perspektywą a punktem widzenia?

Różnica między punktem widzenia a perspektywą jest łatwa do zidentyfikowania, jeśli zadasz sobie kilka pytań. Punkt widzenia to sposób, w jaki autor wybrał historię do opowiedzenia. Kto mówi? To powie ci punkt widzenia (POV), czy jest to 1., 2. czy 3. osoba. Aby odkryć perspektywę, musisz zagłębić się w światopogląd postaci. W jaki sposób doświadczenia i pochodzenie bohatera ukształtowały sposób, w jaki postrzega on świat? To kształtuje ich perspektywę. POV vs. Perspektywa może być początkowo trudna do zrozumienia dla uczniów, ale gdy konsekwentnie zastosują te nowe definicje do czytania, będą w stanie je zidentyfikować w mgnieniu oka!